யோகி 77

 

நாளை யோகாவின் இரண்டாம் நிலை பயிற்சியில் கலந்து கொள்ளும் ஆட்களின் விவரங்கள் அன்றிரவு பாண்டியனின் மேசையில் இருந்தன. நாளை வரப்போகிறவர்கள் மொத்தம் 23. ஆண்கள் 11 பெண்கள் 12. ஆண்களில் இளைஞர்கள் மூவர். பெண்களில் இளம் பெண்கள் நான்கு பேர். முதியவர்கள் ஏழு பேர். மீதமுள்ளவர்கள் நடுத்தர வயதினர். பாண்டியனின் கவனம் அந்த மூன்று இளைஞர்கள் மேல் நிலைத்தது. எதிரியைப் பற்றி இதுவரை கிடைத்திருக்கும் ஒரே தகவல் எதிரி இளைஞன் என்பது தான். அதனால் ஒவ்வொருவரையும் எதிரியாக இருக்குமோ என்ற சந்தேகத்துடன் பார்ப்பது அவருக்குப் புத்திசாலித்தனமாகத் தோன்றியது. எதிரி நேரடியாக இங்கு வர வாய்ப்புண்டு என்று அவர் உள்ளுணர்வு எச்சரித்திருந்தது. அதனால் இந்த விஷயத்தில் சிறிய அலட்சியத்தையும் அவர் காட்ட விரும்பவில்லை.   

 

மூன்று இளைஞர்களும் இதற்கு முன்பே இங்கு முதல் நிலை வகுப்புக்கு வந்தவர்கள். மூவர் மேலும் அவர்களுடைய முந்தைய நடவடிக்கைகளின்படி சந்தேகப்பட எதுவுமில்லை. மூவரில் ஒருவனுடன் தங்கிய இளைஞன் தான் சந்தேகத்தைக் கிளப்பியிருந்தான். திருச்சிக்காரன். பெயர் ஸ்ரீகாந்த் என்று பாண்டியனுக்கு ஞாபகம். அவன் அதிகப்பிரசங்கித்தனமாக தேவையில்லாத கேள்விகள் கேட்டவன். ஆனால் அவனுடன் ஒரே அறையில் தங்கியிருந்த இந்த இளைஞன் ஷ்ரவன் எந்தப் பிரச்சினையும் செய்யவில்லை. இருந்தாலும் இவன் மேலும் ஒரு கண் வைத்திருப்பது நல்லது என்று பாண்டியனுக்குத் தோன்றியது. இவன் ஸ்ரீகாந்துடன் இப்போதும் தொடர்பில் இருக்கலாம். அவனுக்குப் பதிலாக அவன் இவனை அனுப்பி வைத்திருக்கலாம்.  எதையும் நிச்சயமாக இருக்காது அல்லது இல்லை என்று சொல்வதற்கில்லை.

 

ஷ்ரவனின் விலாசம் என்னவென்று பாண்டியன் பார்த்தார், ஹைதராபாத் விலாசம் இருந்தது. எதோ சிறிய ஐ.டி கம்பெனி ஒன்றில் வேலை, சுமாரான சம்பளம் என்று தகவல்கள் இருந்தன. அதைப் பார்க்கையில் அவன் பெரிய புத்திசாலியாகவோ, பணக்காரனாகவோ இருக்க வாய்ப்பில்லை என்றே தோன்றியது. இருந்தாலும் குறைந்த பட்ச காலத்திலேயே இரண்டாம் நிலை வகுப்புக்கு அவன் வந்திருப்பது பாண்டியனை சற்று யோசிக்க வைத்தது. யோகா கற்றுக் கொள்வதில் பேரார்வமா இல்லை வேறு எதாவது காரணமா?

 

மற்ற இரண்டு இளைஞர்கள் மூன்று மாதங்களுக்கு முன் முதல்நிலை யோகா வகுப்பை முடித்தவர்கள். அவர்கள் இருவரில் ஒருவன் சென்னை, இன்னொருவன் பெங்களூர்.

 

பாண்டியன் சற்று யோசித்து விட்டு அந்தத் தாளில் குறிப்பு எழுதினார். அந்த இரண்டு இளைஞர்களையும் ஒரே அறையிலும், ஷ்ரவனை தனியறையிலும் தங்க வைக்கும்படி எழுதினார். ஆண்கள் ஒவ்வொரு அறையிலும் இருவர்   என்றாலும் மொத்தம் 11 ஆண்கள் என்றால் ஒரு ஆண் தனியாகத் தான் தங்க வேண்டியிருக்கும். எனவே அந்த இளைஞனும் சந்தேகப்பட வழியில்லை. மூவருமே கண்காணிக்கப்பட வேண்டியவர்கள் தான் என்றாலும், தனியாக இருப்பவனைக் கூடுதலாகக் கண்காணிக்க வேண்டும் என்று அவர் தீர்மானித்தார். 

 

அந்த இரண்டு அறைகளிலும் அதிநவீன ரகசியக் கண்காணிப்பு காமிராக்கள் பொருத்தவும் ஏற்பாடு செய்தார். மூவரில் யாராவது எதிரியாகவோ, அல்லது எதிரியின் ஆளாகவோ இருந்தால், இந்த ஒரு வாரத்தில் கண்டிப்பாகக் கண்டுபிடித்து விடலாம்.

 

ஷ்ரவன் தனக்கு யோகாலயத்தில் தனியறை ஒதுக்கப்பட்டிருப்பதைக் கண்டு ஆச்சரியம் காட்டினான். ரிசப்ஷனில் இருந்த துறவி புன்னகையுடன் சொன்னார். “இந்த தடவை 11 ஆண்கள் வந்திருக்காங்க. ஒற்றைப் படையில இருக்கறதால உங்க ஒருத்தருக்குத் தனி அறை கிடைச்சிருக்கு.”

 

ஷ்ரவன் முகத்தில் திருப்தியைக் காட்டினான். புன்னகையுடன் அந்தத் துறவியிடம் தாழ்ந்த குரலில் சொன்னான். “ஒருவிதத்துல நல்லது தான். போன தடவை எனக்குக் கிடைச்ச அறை நண்பர் பேசியே என்னை ஒரு வழியாக்கிட்டார்.”

 

அந்தத் துறவி லேசாகச் சிரித்தார்.

 

இந்த முறை அவனுக்கு அறை எண் 6 ஒதுக்கப்பட்டு இருந்தது. அறைக்குள் நுழைந்த சில நிமிடங்களிலேயே அந்த அறையில் ரகசியக் கண்காணிப்பு காமிரா இருப்பதை அவன் கண்டுபிடித்து விட்டான். சென்ற முறை வராந்தாக்களிலும், முக்கிய இடங்களிலும் மட்டும் தான் ரகசியக் காமிராக்கள் இருந்தன. இந்த முறை ரகசியக் கண்காணிப்பு காமிரா எல்லா அறைகளிலும் இருக்கின்றதா, இல்லை அவன் அறையில் மட்டுமா என்பது தெரியவில்லை.

 

அறையில் இருக்கும் ரகசியக் காமிராவை உற்றுப் பார்த்து அதைக் கண்டுபிடித்து விட்டதாகக் காட்டிக் கொள்ளும் தவறை அவன் செய்யவில்லை. இயல்பாக இருந்தான்.

 

இந்த முறை இங்கு தங்குவது சுவாரசியமாக இருக்கப் போகிறது என்று எண்ணிக் கொண்டான். அவன் எதிர்பாராத இன்னொரு சுவாரசியம் அவனுக்குக் காத்திருந்தது.

 

ஷ்ரவன் தனதறையைப் பூட்டிக் கொண்டு காலை உணவுக்காகக் கிளம்பிய போது தான் அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்தான். அவளும் அப்போது தான் பக்கத்து அறையைப் பூட்டிக் கொண்டிருந்தாள். பூட்டி விட்டு, அவளுடன் தங்கியிருக்கும் மூதாட்டியின் பேச்சைப் பொறுமையுடன் கேட்டுக் கொண்டே, அந்தப் பெண்ணும் அவன் பக்கம் திரும்பினாள்.

 

காலம் அந்த ஒரு கணத்தில் ஸ்தம்பித்து நின்று விட்டதைப் போல் ஷ்ரவன் உணர்ந்தான்.   அவள் கண்களுடன் பிணைந்து நின்ற தன் கண்களை அவனால் திருப்ப முடியவில்லை. பரசுராமன் சொல்லியிருந்த பெண் இவள் தான் அவன் மணம் ஆணித்தரமாகச் சொன்னது. எத்தனையோ அழகான பெண்களை அவன் இதற்கு முன்பும் பார்த்திருக்கிறான். இவளை விட அழகானவர்களும் இருந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் இவளிடம் இப்போது உணர்வதை அவன் இதுவரையில் யாரிடமும் உணர்ந்ததில்லை.

 

கிட்டத்தட்ட அந்தப் பெண்ணின் நிலைமையும் அதுவாகவே இருந்தது. அவளும் எத்தனையோ அழகான ஆண்களைப் பார்த்திருக்கிறாள். அவனை விட அழகானவர்களும் இருந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் இந்த இளைஞன் அவளை ஈர்த்த அளவு யாரும் அவளை ஈர்த்ததில்லை.

 

அதிக காலம் எடுத்துக் கொள்ளாமல் மீண்டவன் ஷ்ரவன் தான். வராந்தாவில் ரகசியக் காமிராக்கள் இருக்கின்றன. அவனுடைய உண்மையான விருப்பு வெறுப்புகள் எதிரிகளுக்குத் தெரிவது எதிர்காலத்தில் பிரச்சினைகளை உண்டாக்கலாம். இந்தப் பெண்ணுக்கும் சேர்த்து பிரச்சினைகளை ஏற்படுத்துவது சரியல்ல...

 

புன்னகையுடன் அவர்களை நெருங்கி வந்து தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டு அந்த மூதாட்டி, அந்தப் பெண் இருவருடைய கைகளையும் குலுக்கினான். அந்தப் பெண்ணின் ஸ்பரிஷம் அவனை என்னென்னவோ செய்ததால் சில விநாடிகள் கூடுதலாக அவள் கையைப் பிடித்திருந்தான். காமிராப் பதிவில் இந்த நுணுக்கமான வித்தியாசமும் பதிவாகலாம் என்பதால்    சர்வ மனோ பலத்தையும் திரட்டி தான் அவளுடைய கையை அவன் விடுவிக்க வேண்டியிருந்தது. முதல்நிலை தியான வகுப்புக்கு வந்த போது இப்போது அவர்கள் தங்கியிருக்கும் ஏழாம் எண் அறையில் தான், தான் தங்கியிருந்ததாய்ச் சொன்னான்.

 

அவர்களும் தங்களை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டார்கள். அந்தப் பெண் பெயர் ஸ்ரேயா என்பதும், அவள் ஒரு கம்ப்யூட்டர் இன்ஜீனியர் என்பதும், சென்னை தாம்பரத்தைச் சேர்ந்தவள் என்பதும் தெரிந்தன. உடனிருந்த மூதாட்டி கமலம்மாவாம். அடையாரில் வசிக்கிறார். ஓய்வு பெற்ற கல்லூரிப் பேராசிரியராம்.

 

முந்தைய முறையும் ஆண்கள், பெண்கள் இருபாலாரிடமும் நன்றாகவே அவன் பழகி வந்ததால், வெளியே கூடுதல் நெருக்கம் காண்பிக்காமல் இயல்பாய் அவர்களிடமும் பேசுவதென்று ஷ்ரவன் தீர்மானித்தான். அவர்களும் தியான வகுப்புகள் ஆரம்பமாவதற்கு முன்பு காலை உணவுக்காகச் செல்லத் தான் கிளம்பியது தெரிந்தது. அவர்களுடன் அவன் பேசிக் கொண்டே நடந்தான்.

 

ஆனால் கமலம்மா அவர்கள் இருவரையும் பேச விடவில்லை. தானே தன்னைப் பற்றி அவர்களிடம் சொல்ல ஆரம்பித்தார். குடும்பத்தைப் பற்றி, கல்லூரி பற்றி, பென்ஷனைப் பற்றி, உறவுகளின் சுயநலத்தைப் பற்றி, அதனால் அவருக்கு ஏற்பட்ட ஆன்மீக நாட்டத்தைப் பற்றி எனப் பேச்சு தொடர்ந்தது. சாப்பிட அமரும் போதும் கமலம்மா ஷ்ரவனுக்கும், ஸ்ரேயாவுக்கும் நடுவில் அமர்ந்து கொண்ட போது ஷ்ரவன் மனம் நொந்தான்.  அவனுடைய பார்வையும், ஸ்ரேயாவின் பார்வையும் சந்தித்துக் கொண்ட போது ஸ்ரேயா புன்முறுவல் பூத்தது, பேரழகாக இருப்பதாக அவனுக்குத் தோன்றியது.

 

கூடவே விதி விளையாடுகிறது என்றும் அவனுக்குத் தோன்றியது. இல்லா விட்டால் முதல் காதல் உணர்வு, இத்தனை வருடங்கள் வராமல், இந்த ஆபத்தான இடத்தில், பிரச்சினையான சூழலில் அரும்புமா?

 

(தொடரும்)

என்.கணேசன்

சாணக்கியன் 135

 

பர்வதராஜன் சொன்னான். “கண்டிப்பாக நீ சந்திக்கத்தான் போகிறாய் நண்பனே. அவர்களை இங்கே வரவழைத்திருக்கும் நான் இப்போது உன்னை இங்கே வரவழைத்திருப்பதும் அதற்குத் தானே”

 

“அவர்களையும் நீங்கள் தான் இங்கே வரவழைத்தீர்களா? ஏன்? புதிர் போடாமல் விஷயத்தைச் சொல்லுங்கள் நண்பரே”   

 

பர்வதராஜன் மிக இரகசியமான தொனியில் தாழ்ந்த குரலில் சொல்ல ஆரம்பித்தான். “யவன சத்ரப் பிலிப்பைக் கொன்று வாஹிக் பிரதேசத்தை யவனர்களிடமிருந்து கைப்பற்றிய ஆச்சாரியர் அடுத்தபடியாக கேகயத்திற்கு உதவுகிறேன் என்று சொல்லி இன்னொரு யவன சத்ரப் யூடெமஸையும் போரில் கொன்று விட்டு கேகயத்தையும் தன் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வந்து விட்டார். அது உனக்குத் தெரிந்திருக்கும்”

 

நேபாள மன்னன் ஆச்சரியத்தோடு கேட்டான். “கேகயத்தை அவர் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வந்து விட்டாரா? இப்போதும் புருஷோத்தமனின் மகன் மலயகேதுவல்லவா கேகய அரசன்?”

 

பர்வதராஜன் ஒன்றுமறியா குழந்தையைப் பார்ப்பது போல் நேபாள மன்னனைப் பார்த்து விட்டுச் சொன்னான். “நண்பனே. இப்போது நேபாளத்திற்கு நீ தான் அரசன். ஆனால் உனக்கு முழு சுதந்திரம் இருக்கிறதா? இப்போதும் நீ தனநந்தனுக்குக் கப்பம் கட்டிக் கொண்டல்லவா இருக்கிறாய்? ஹிமவாதக்கூடத்துக்கு நான் தான் அரசன். ஆனால் அலெக்ஸாண்டர் பாரதக் கண்டத்துக்கு வந்து கேகயத்தை வென்றவுடன் முதல் முதலில் போய் பெரிய நிதியைத் தந்து நான் நட்பு பாராட்டி வர வேண்டியிருந்தது. அவன் இந்தப் பக்கம் வந்து விடப்போகிறானே என்ற பயம் அப்படி என்னைச் செய்ய வைத்தது. கேகயத்துக்கு உதவிய பிறகு அது யவனர் கையிலிருந்து நழுவி ஆச்சாரியர், சந்திரகுப்தன் கட்டுப்பாட்டில் வந்து விட்டது. ஆக நாம் மன்னர்களே என்றாலும் முழு சுதந்திரத்துடன் இல்லை, எல்லையற்ற செல்வத்துடனும் இல்லை என்பது நம் துர்ப்பாக்கியமாக இருக்கிறது. உண்டா இல்லையா?”

 

நேபாள மன்னன் தலையசைத்தான். “உண்டு?”    

 

“நம்முடைய இந்த நலிந்த நிலை என்னை எப்போதும் உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது. அதனால் ஏதாவது செய்து நம்மை உயர்த்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று யோசித்துக் கொண்டே இருந்தேன். அந்தச் சமயத்தில் தான் சந்திரகுப்தனும், ஆச்சாரியரும் அடுத்த இலக்காக மகதத்தைக் குறி வைத்திருக்கிறார்கள் என்றும், அதற்குத் தேவையான படைவலிமை போதாதென்று சற்று தயங்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்றும் ஒற்றர்கள் மூலம் நான் கேள்விப்பட்டேன். உடனே என் அறிவில்  மின்னலாய் ஒரு யோசனை உதித்தது. அவர்களை இங்கே வரவழைத்தேன்”

 

மலைகேது தன் தந்தையின் கதை சொல்லும் திறமையைக் கண்டு வியந்தான்.

 

சமீப காலமாக வெற்றி மேல் வெற்றி கண்டு வரும் சாணக்கியர் மீதும், சந்திரகுப்தன் மீதும் எல்லா மன்னர்களுக்குமே வியப்பு கலந்த மரியாதை இருந்தது. அப்படிப் புகழ் பெற்ற இருவரையும் தானிருக்கும் இடத்திற்கு வரவழைக்கும் அளவு பர்வதராஜன் வலிமை வாய்ந்தவனாக இருப்பான் என்று நேபாள மன்னன் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை. அவன் மெல்லக் கேட்டான். “உங்களுக்கு அவர்களை முன்பே தெரியுமா நண்பரே?”

 

“ஆச்சாரியரை தட்சசீல ஆசிரியராக இருந்த காலம் முதல் தெரியும். அவர் என் நெருங்கிய நண்பர். அவரிடம் மாணவனாக இருக்கும் போதே சந்திரகுப்தனையும் தெரியும். அதனால் அல்லவா அவர்களை இங்கே என்னால் வரவழைக்க முடிந்தது?”

 

நேபாள மன்னன் முகம் வியப்பில் விரிய மலைகேது சிரிக்காமல் இருக்க முயன்றான். ஆனால் பர்வதராஜன் முகத்தில் எந்த மாற்றமும் தெரியவில்லை. அவன் தொடர்ந்து சொன்னான். “அவர்கள் இருவரும் என்னிடம் மனம் விட்டுப் பேசினார்கள். காந்தாரம், கேகயம் இரண்டின் படைகளையும் பெற்று போதுமான பலத்துடன் மகதத்தை வெல்ல முடியும் என்றாலும் யவனர் தாக்குதல் எந்த நேரத்திலும் அந்த இரண்டு தேசங்களிலும் வரலாம் என்பதால் தயங்குவதாய்ச் சொன்னார்கள். நான் அவர்களுக்கு இனியும் எந்த அளவு படைபலம் தேவை என்று கேட்டேன். அவர்கள் சொன்னார்கள். கணக்குப் போட்டுப் பார்த்தேன். என் படைபலம், உன் படைபலம், காஷ்மீரம், குலு ஆகிய இரண்டு தேசங்களின் படைபலம் என நான்கும் சேர்ந்தால் அவர்கள் தேவையின் அளவு வந்தது. உடனே உன்னையும், காஷ்மீரம், குலு அரசர்களையும் வரச் சொல்லி ஆளனுப்பினேன். எடுத்த காரியத்தில் வெற்றி பெற்றே தீரும் அளவு சூழ்ச்சியான திட்டங்கள் போடும் ஆச்சாரியருடன் சேர்ந்து கொண்டால் நம் அத்தனை பேர் பற்றாக்குறையும், பிரச்சினைகளும் தீரும். உதாரணத்துக்கு நேபாளத்திற்கு கப்பம் கட்டத்தேவையில்லாத  முழு சுதந்திரம் கிடைக்கும், கூடவே மகதத்தின் எல்லையில்லாத செல்வத்தில் ஒரு பகுதியும் கிடைக்கும். என்ன சொல்கிறாய்?”

 

நேபாள மன்னன் கண்கள் மின்னின.

 

அடுத்து  காஷ்மீர அரசனும், குலு அரசனும் சேர்ந்து வந்தார்கள். அவர்களையும் பேரன்புடன் கட்டியணைத்து வரவேற்றுத் தனியாகத் தங்க வைத்து பர்வதராஜன் பேசினான். “என் நெருங்கிய நண்பர் ஆச்சாரியர் விஷ்ணுகுப்தரையும், சந்திரகுப்தனையும் இங்கே ஒரு முக்கிய விஷயமாய் பேச வரவழைத்திருக்கிறேன். அதே முக்கிய விஷயமாய் பேசத் தான் உங்களையும் வரவழைத்திருக்கிறேன்.”

 

காஷ்மீர அரசன் கேட்டான். “ஆச்சாரியர் விஷ்ணுகுப்தர் உங்கள் நெருங்கிய நண்பரா?”

 

“ஆம் அவர் தட்சசீல ஆசிரியராக இருந்த காலத்திலிருந்தே எனக்கு மிக நெருக்கமானவர். அவரிடம் அப்போது படித்துக் கொண்டிருந்த சந்திரகுப்தனையும் அந்தக் காலத்திலிருந்தே நன்றாக அறிவேன்”

 

குலு மன்னன் சொன்னான். “ஏதோ முக்கிய விஷயம், மாபெரும் பலன் என்று எங்களை வரவழைத்தீர்கள். அவர்களுக்கும் அப்படித் தானா?”

 

பர்வதராஜன் சொன்னான். “ஆம் நம் அனைவருக்கும் பெரும் பலன்கள் அளிக்கக்கூடிய முக்கிய விஷயம் தான்…”

 

“என்ன அது?”

 

“மகதம்.”

 

அவர்கள் இருவரும் புரியாமல் விழித்தார்கள். பர்வதராஜன் தொடர்ந்தான். “என் நண்பர் ஆச்சாரியர் பார்வை இப்போது மகதத்தின் மீது திரும்பியிருக்கிறது. அவர் மகதத்தை வெற்றி கொள்ளத் திட்டமிட்டு இருக்கிறார். பேரறிவைத் தவிர எந்த மூலதனமும் இல்லாமல் யவன சத்ரப் பிலிப்பைக் கொன்று வாஹிக் பிரதேசத்தின் அரசனாக சந்திரகுப்தனை ஆக்கிய அவர் யூடெமஸைக் கொன்று யவனர்களை இங்கே பூஜ்ஜியமாக்கி விட்டார். இப்போது அவர் பார்வை மகதம் பக்கம் திரும்பி இருக்கிறது.  அங்கே தனநந்தன் நிலையைப் பலவீனமாக்க பல வேலைகளை ஏற்கெனவே செய்திருக்கும் அவர் இப்போது கடைசி அஸ்திரமாக அவன் மீது போர் தொடுக்க நிச்சயித்திருக்கிறார். அவருக்குப் படைபலம் கூடுதலாகத் தேவைப்படுகிறது. நான் நெருங்கிய நண்பன் என்பதால் முதலில் என்னைத் தொடர்பு கொண்டார். நான் கணக்குப் போட்டு என் படை வலிமை போதாதென்றும் கூட காஷ்மீரம், குலு, நேபாளம் தேசங்களின் படைவலிமை தேவையென்றும் சொல்லி உங்கள் மூவரையும் வரவழைத்தேன்.  மகத சாம்ராஜ்ஜியத்தின் கணக்கிலடங்காத செல்வத்தின் ஒரு பகுதி தான் நான் உங்களுக்குச் சொல்லியிருந்த மாபெரும் பலன். என்ன சொல்கிறீர்கள்?”

 

குலு மன்னன் சிரித்துக் கொண்டே சொன்னான். ”தனநந்தனின் செல்வம் பற்றி அனைவரும் அறிவார்கள். அதில் ஒரு பகுதி கிடைக்கிறது என்றால் அதற்கு ஆசைப்படாமல் இருக்க நாங்கள் துறவிகள் அல்லவே நண்பரே!”

காஷ்மீர மன்னன் மட்டும் சிறு சந்தேகத்துடன் கேட்டான். “மகதத்தின் படை வலிமையும் அவன் செல்வத்திற்கு இணையாக மிக அதிகம் தான். நாம் இத்தனை பேர் சேர்ந்தாலும் அவனை வெல்ல அது போதுமா?”

 

பர்வதராஜன் புன்னகைத்தபடி சொன்னான். “என் நண்பர் படை வலிமையோ, பண வலிமையோ இல்லாத காலத்திலேயே தன் சூழ்ச்சித்திறனாலும், திட்டமிடும் திறனாலும் வாஹிக் பிரதேசத்தை வென்றவர். இப்போது படைவலிமையும், பணவலிமையும் சேர்ந்து கொண்ட பின் அவரால் முடியாதது எதுவுமிருக்க முடியாது நண்பர்களே”

 

சொல்லி விட்டு ஒரு காவலனை அழைத்து நேபாள மன்னனையும் அழைத்து வரக் கட்டளையிட்டான். பின் அவர்களிடம் தொடர்ந்தான். “யவனர்களை வெல்ல முடிந்த வலிமை மன்னர்களாகிய நமக்கே இல்லாத போதே அறிவின் வலிமையால் அதைச் சாதிக்க முடிந்த ஆச்சாரியர்  ஒரு இலக்கைக் குறி வைத்து விட்டால் அதை அடையாமல் இருக்கக்கூடியவர் அல்ல. அவருக்குப் படையுதவி செய்வதன் மூலம் நாம் பெறப் போகும் செல்வம் குபேரனின் செல்வத்திற்கு இணையானது நண்பர்களே… அந்தச் செல்வம் வேண்டுமா வேண்டாமா?”

 

”இது என்ன கேள்வி நண்பரே? வேண்டும்….வேண்டும்….” என்று குலு மன்னன் சொன்னான்.

 

நேபாள மன்னனும் வந்து சேர அவனைத் தழுவி காஷ்மீர மன்னனும், குலு மன்னனும் நலம் விசாரித்தார்கள். ஓரளவுக்கு மேல் அவர்கள் அதை நீட்டித்த போது பர்வதராஜன் இடைமறித்துச் சொன்னான். “உங்கள் அன்பை பின்பு பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். இப்போது முக்கிய விஷயத்தைப் பற்றி பேசி ஒரு முடிவுக்கு வருவோம்.”

 

அவர்கள் அமர்ந்தவுடன் பர்வதராஜன் ஒரு நீதிமானைப் போல் பேச ஆரம்பித்தான். “மகதத்தின் பெருஞ்செல்வத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ள உங்களை இங்கு வரவழைத்த நான் என் மீது பெரும் நம்பிக்கை வைத்திருக்கும் உங்களிடம் எந்த உண்மையையும் மறைக்க விரும்பவில்லை. மறைத்தால் என் மனசாட்சி என்னை உறங்க அனுமதிக்காது. இதை நான் தனியாக நீங்கள் இருக்கும் இந்த சமயத்தில் தான் சொல்ல முடியுமேயொழிய பொதுவில் வெளிப்படையாகப் பேச முடியாது”

 

அவன் குரலில் தெரிந்த இரகசிய தொனி அவர்களை முழுக் கவனத்துடன் கேட்க வைத்தது. 

 

(தொடரும்)

என்.கணேசன்

முந்தைய சிந்தனைகள் 113

என் நூல்களிலிருந்து சில சிந்தனைத் துளிகள்... 

யோகி 76

 

மாயவரம் மாதவன், சந்திரமோகனின் மனைவி முகத்தில் பரவிய திகிலைக் கவனித்ததாய் காட்டிக் கொள்ளவில்லை.

 

”அப்ப அவர் என்னை, சேலம் வந்தால் கண்டிப்பா வீட்டுக்கு வரணும்னு கட்டாயப்படுத்தி சொல்லியிருந்தார். அவர் வீட்டுல இருக்காரில்லையா?”

 

“இல்லை. அவர் போன ஜுன் மாசம் சென்னைக்குப் போயிட்டு வர்றதாய் போனவர் திரும்பி வரலை. என்ன ஆனார்னு தெரியலை. அவர் பத்தி எந்த தகவலும் கிடைக்கலை”

 

“என்ன சொல்றீங்க?” என்று சொன்ன அந்த ஆள், தன் முகத்தில் அதிர்ச்சியைக் காட்டினார்.

 

அவள் ஈரமான தன் கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டாள்.

 

அவர் சொன்னார். ”சென்னைக்குப் போனால் யோகாலயம் போகாமல் திரும்பி வர மாட்டாரே. அங்கே விசாரிச்சீங்களா?”

 

மறுபடி அவள் முகத்தில் பயம் தெரிந்தது. அவள் பலவீனமான குரலில் சொன்னாள். “விசாரிச்சேன். ஆனால் அவர் அங்கே வரலைன்னு அவங்க சொல்லிட்டாங்க”

 

“ஆச்சரியமாய் இருக்கே. போலீஸ்ல புகார் கொடுத்தீங்களா?”

 

“கொடுத்திருக்கோம். அவங்களாலயும் கண்டுபிடிக்க முடியலை.”

 

முகத்தில் வருத்தம் காட்டி, சில ஆறுதல் வார்த்தைகள் சொல்லி விட்டு, மாயவரம் மாதவனாய் வந்திருந்த போலீஸ் இளைஞன் கிளம்பினான்.

 

அவன் ஷ்ரவனுக்குப் போன் செய்து சொன்ன தகவல்கள் ஷ்ரவனின் சந்தேகத்தை அதிகரித்தன. யோகாலயத்தில் சந்திரமோகனைச் சந்தித்தேன் என்று சொன்னதற்கும், சென்னை போனால் யோகாலயம் போகாமல் வரமாட்டாரே என்று சொன்னதற்கும் சந்திரமோகன் மனைவி எதிர்க்கருத்து சொல்லவில்லை. அப்படியானால் சந்திரமோகனுக்கும் யோகாலயத்துக்கும் முன்பே ஏதோ ஒரு தொடர்பு இருந்திருக்கிறது என்பது ஊர்ஜிதமாகிறது. ஆனால் யோகாலயம் என்ற பெயரைச் சொல்லும் போதே அவள் பயப்படுகிறாள். கணவர் சென்னையில் யோகாலயத்துக்குச் செல்வதாகச் சொல்லி தான் சென்றார் என்பதை ஆரம்பத்தில் சொன்னவள்,  பின் யாரிடமும் சொல்லவும் கூடப் பயப்படுகிறாள்.

 

அந்த போலீஸ் இளைஞன் சேலம் போலீஸ் ஸ்டேஷனில் இருந்த தன் நண்பன் ஒருவன் மூலமாக, சந்திரமோகன் மனைவி போலீஸ் ஸ்டேஷனில் தன் கைப்பட எழுதித் தந்திருந்த கடிதத்தின் நகலையும் ஷ்ரவனுக்கு அனுப்பி வைத்தான். அந்தக் கடிதத்தில் யோகாலயம் செல்வதாகச் சொல்லி விட்டுச் சென்ற தன் கணவர் பின் என்ன ஆனார் என்று தெரியவில்லை என்று தான் அவள் எழுதித் தந்திருந்தாள்.  பின் அதைச் சொல்லவே விடாமல் அவளைத் தடுப்பது எது?

 

சேலம் போலீஸ் ஸ்டேஷனில் யோகாலயத்திற்கு போன் செய்து விசாரித்திருக்கிறார்கள். சந்திரமோகன் என்ற பெயருடைய ஆள் யாரும் அங்கு வரவில்லை என்று யோகாலயத்தில் தெரிவித்ததாய் போலீஸார், சந்திரமோகன் மனைவி எழுதித் தந்த கடிதத்தில் குறிப்பு எழுதி வைத்திருந்தனர். அதையும் ஷ்ரவன் படித்தான்.

 

அதோடு அந்த விசாரணை கிணற்றில் போட்ட கல் போல் ஆகிவிட்டது.   சந்திரமோகன் காணாமல் போன விவகாரத்திற்கும், சைத்ரா கொலைக்கும் சம்பந்தம் உள்ளதா, இல்லையா என்று தெரியவில்லை....

 

சேலத்தில் விசாரிக்கச் சென்றிருந்த போலீஸ் இளைஞர் அங்கே விசாரித்து இன்னொரு தகவலையும் எழுதியிருந்தார். சந்திரமோகன் தீவிரமான ஆன்மீகவாதி அல்லவாம். திருச்செங்கோடு அர்த்தநாரீஸ்வரரின் பக்தர், அந்தக் கோயிலுக்கு மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு முறை போய் வருபவர் என்பதைத் தவிரப் பெரிதாக எதிலும் ஆன்மீக ஈடுபாடு காட்டாதவர், என்பதையும் எழுதியிருந்தார். பின் எந்த வகையில், அப்படிப்பட்ட மனிதர்  யோகாலயத்துடன் சம்பந்தப்படுகிறார் என்பதும் மூடுமந்திரமாகவே இருந்தது. 

 

அதன் பின் ஷ்ரவனுக்குக் கிடைத்த இரண்டு தகவல்கள் யோகாலயத்தில் எதிரிகள் எச்சரிக்கை அடைந்து விட்டதைத் தெரிவித்தன. முதல் தகவல் சேதுமாதவனின் வீட்டை எதிரிகள் கண்காணிப்பது. இரண்டாவது தகவல், யோகாலயத்தை அவர்கள் கண்காணிப்பதை எதிரிகள் கண்டுபிடித்து விட்டது. துறவிகள் உடையில் யோகாலயத்து ஒற்றர்கள் யோகாலயத்தின் உள்ளே நடமாடுவது போல, வெளியேயும் நடமாட ஆரம்பித்து விட்டார்களாம். கண்காணிப்பவர்களைக் கண்காணிக்க ஆரம்பித்து விட்டார்களாம்...

 

தேவானந்தகிரி வந்து போன பின் சுகுமாரன் வீட்டில் அமைதி நிலவியது தெரிந்தது. சுகுமாரன் வீட்டிலேயே தூங்கினார் என்றாலும் அவர் இரவு நேரங்களில் அதிகம் வெளியே வராதவராய் இருந்தார்.  அவர் கையிலும், டாமியின் கழுத்திலும் கட்டப்பட்டு இருந்த தாயத்து தேவானந்தகிரி கட்டியதாய் இருக்க வேண்டும் என்பதை ஷ்ரவனால் அனுமானிக்க முடிந்தது. தேவானந்தகிரியை விசாரித்தால் அவர் பூஜையின் போது அறிந்ததையும், சொன்னதையும் தெரிந்து கொள்ள முடியும். ஆனால் விசாரித்தது அவர் மூலம் யோகாலயத்துக்கும் தெரியவரும் என்பதால் அவன் அதற்கு முயற்சி செய்யவில்லை. ஆனால் இரண்டு நாட்களில் சுகுமாரன் பாண்டியனிடம் போனில் பேசுகையில் கேட்ட ஒரு கேள்வி அதிர்ச்சியூட்டும் மூன்றாவது முக்கியத் தகவலைத் தெரிவித்தது.

 

சுகுமாரன் பாண்டியனிடம் பேச்சு வாக்கில் கேட்டார். “ஒரு நிஜ யோகியைத் தேடிகிட்டு இருக்கற நம்ம எதிரி யாருன்னு தெரிஞ்சுதா?”

 

ஷ்ரவனுக்கு இதயம் ஒரு கணம் துடிக்க மறந்தது.

 

பாண்டியன் சுருக்கமாக “இல்லை” என்று மட்டும் சொன்னார். இன்னொரு அழைப்பு தன் அலைபேசிக்கு வந்து கொண்டிருக்கிறது என்று சொல்லி அவர் இணைப்பைத் துண்டித்தார்.

 

ஷ்ரவனுக்குத் திகைப்பாய் இருந்தது. அவன் ஒரு நிஜ யோகியைத் தேடுவது அவர்களுக்கு எப்படித் தெரிந்தது? அதனுடன் வேறு என்ன தகவல் அவர்களுக்குத் தெரியும் அல்லது தெரிய வரும் என்று தெரியவில்லை. யோசித்த போது பெரிதாய் கவலைப்பட எதுவுமில்லை என்று தோன்றியது. எல்லா அமானுஷ்ய சக்திகளும் ஒரு சாராருக்கு மட்டுமே சொந்தமானதல்ல. இரண்டு பக்கமும் அவற்றைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முடியும் என்பதற்கு இது உதாரணம் என்று ஷ்ரவன் நினைத்துக் கொண்டான். அவர்கள் தேவானந்தகிரியிடம் தங்களது எதிரி யார் என்று கேட்டிருக்கலாம். பரசுராமன் அவனைப் பற்றிய சில தகவல்கள் சொன்னது போலவே, தேவானந்தகிரிக்கும் அவனைப் பற்றி இந்தத் தகவல் தெரியவந்திருக்கலாம். தேவானந்தகிரி யோகாலயத்தில் இருந்த அந்த இரவில் அவன் அந்த யோகி பற்றி எதாவது தெரிய வருகிறதா என்று இணையத்தில் தேடிக் கொண்டிருந்தது நினைவுக்கு வந்தது. அவர் அந்தத் தகவலைச் சொல்லியிருக்கலாம். கூடுதலாக அவனைப் பற்றி எதாவது தெரிய வந்திருந்தால் அவர்கள் பேச்சில் கண்டிப்பாகத் தெரிய வந்திருக்கும் என்று எண்ணி ஷ்ரவன் மனசமாதானமடைந்தான்.

 

ஷ்ரவன் சேதுமாதவனுக்குப் போன் செய்து அவர் கண்காணிக்கப்படுவதைத் தெரிவித்தான். அவர் எங்கு செல்கிறார், என்ன பேசுகிறார் என்பதெல்லாம் எதிரிகளுக்குத் தெரியவரலாம் என்பதால் மிகவும் எச்சரிக்கையாக இருக்கும்படி சொன்னான். எக்காரணம் கொண்டும் முதல்வரைச் சந்திக்கவோ, நண்பர்களுடன் பேசுகையில் முதல்வர் பற்றியோ, இந்த விசாரணை பற்றியோ பேச வேண்டாம் என்றும் சொன்னான். மற்றபடி அவரை இயல்பாக இருக்கச் சொன்னான். கண்காணிப்பாளர்களையும், பின் தொடர்பவர்களையும் அவர் கண்டு கொண்டதாகக் காட்டிக் கொள்ள வேண்டாம் என்று சொன்னான். ஏதாவது மிக முக்கியமான தகவல் சொல்ல வேண்டியிருந்தால் அதை மட்டும் சொல்ல ஒரு அலைபேசி எண்ணையும் தந்தான். அந்த எண்ணிலிருந்து பதில் எதுவும் வராது என்றும், அவர் சொல்லும் தகவல் அவனுக்கோ ராகவனுக்கோ வந்து சேரும் என்றும் சொன்னான்.

 

சேதுமாதவன் அவன் சொன்ன விஷயங்களால் பெரிதாகப் பாதிக்கப்படவில்லை. அவரைப் பற்றிக் கவலைப்பட வேண்டாம் என்றும், அவனை மிக எச்சரிக்கையாகவும், பாதுகாப்பாகவும் இருக்கும்படியும் சொன்னார். அவருடைய அன்பும், அக்கறையும் அவனை நெகிழ வைத்தன. உயர்ந்த மனிதர்கள் எத்தனை கஷ்டங்களிலும் தங்கள் மேன்மைகளைத் தக்க வைத்துக் கொள்கிறார்கள் என்று அவன் எண்ணிக் கொண்டான்.

 

ஷ்ரவன் குமரேசனுக்கும் போன் செய்து மிக எச்சரிக்கையாக இருக்கும்படி சொன்னான். சரியென்ற குமரேசன் யோகாலயத்தில் வெளியிலிருந்து வரும் வேலைக்காரர்கள் இப்போதெல்லாம் இரட்டிப்பாக கண்காணிக்கப்படுகிறார்கள் என்பதைத் தெரிவித்தான்.

 

ஷ்ரவன் யோகாலயத்துக்குச் சென்றால் அவனையும் தீவிரமாக அவர்கள் கண்காணிப்பார்கள். அதையும் மீறி அவனால் என்ன செய்ய முடியும் என்பதை அங்கு சென்று தான் அவன் பார்க்க வேண்டும்.   

(தொடரும்)

என்.கணேசன்