ரகசிய யோகாஸ்ரமத்தில் ரகசியக் கலைகள்!

மகாசக்தி மனிதர்கள் 5

(ரிஷி சிங் க்ரேவால் விசுத்தானந்தரிடம் கேட்டார். “கரன்சி நோட்டுக்களை நீங்கள் வரவழைப்பீர்களா?”)

“மாட்டேன். ரூபாய் நோட்டுக்களை அரசாங்கம் அச்சடிப்பது. உனக்கு வேண்டுமானால் சொல். நான் இன்னொரு வெள்ளிக்கட்டி வரவழைத்துத் தருகிறேன்” என்று விசுத்தானந்தர் மறுத்து விட்டார்.

இந்த அற்புதங்களை எல்லாம் எப்படி நிகழ்த்துகிறீர்கள் என்று ரிஷி சிங் க்ரேவால் கேட்ட போது விசுத்தானந்தர் ”எல்லாவற்றின் மூலக்கூறு அணுக்களும் வெட்ட வெளியில் நிறைந்துள்ளன. அதில்  எது வேண்டுமோ அதில் கவனத்தைக் குவித்தால் போதும் அதை வரவழைத்து விடலாம்”

மிக எளிமையாக அவர் சொல்லி விட்டாலும் அது எல்லாராலும் முடிகிற காரியமா?

சுமார் 36 வருடங்கள் கழித்து மீண்டும் ரிஷி சிங் க்ரேவால் விசுத்தானந்தரை சந்தித்த போது விசுத்தானந்தர் விளையாட்டாக “வெள்ளிக்கட்டி வேண்டுமா?”  என்று கேட்டார்.  ஆன்மிகத்தில் முன்னேறி இருந்த ரிஷி சிங் க்ரேவால் “வேண்டாம். சாப்பிட ஏதாவது கிடைத்தால் போதும்” என்று சொல்லி விட்டார்.

யோகி விசுத்தானந்தர் குறித்து வேறு பல தகவல்களும் சொல்லப்படுகின்றன என்றாலும் அவை செவி வழி செய்திகளாகவே பெரும்பாலும் இருக்கின்றன. நேரடி அனுபவங்களாக அவை இல்லை. அவருடைய சீடர் நந்தலால் குப்தா என்பவர் ”யோகி ராஜாதிராஜ விசுத்தானந்தா-வாழ்க்கையும், தத்துவமும்” என்ற நூலில் தன் குருவைப் பற்றி நிறைய சுவாரசியமான விஷயங்கள் எழுதி உள்ளார்.

ஒரு காகிதத்தில் கோபிநாத் என்பவரை சில வார்த்தைகள் எழுதச் சொல்லி விட்டு பின் அந்தக் காகிதத்தை நெருப்பில் எரிக்கச் சொல்லி விட்டாராம். அந்த சாம்பலில் இருந்து மீண்டும் அந்தக் காகிதத்தை முன்பு போலவே வரவழைத்துக் காட்டினார் என்று ஒரு தகவல் அந்த நூலில் உள்ளது. அதே போல அவருடைய அண்ணன் தங்கள் இறந்து போன தந்தையை அதே உருவில் திரும்பவும் பார்க்கவும், பேசவும் ஆசைப்பட்டாராம். அதில் நீ என்ன லாபம் அடையப் போகிறாய், அது இயற்கைக்கு எதிரானது, அதனால் தீய விளைவுகளும் கூட ஏற்படலாம் என்றெல்லாம் சொல்லி ஆத்மா உடல்களை ஆடையாக மாற்றிக் கொண்டே போகிறது அதனால் தனிப்பட்ட உடல் மீது அன்பு கொள்வது அர்த்தமற்றது என்றெல்லாம் சொல்லியும் அவர் கேட்கவில்லையாம். கடைசியில் விசுத்தானந்தர் ஒரு குறிப்பிட்ட அறையைத் தேர்ந்தெடுத்து அதில் புத்தம்புதிய கட்டில் படுக்கையை வைத்து தன் யோக சக்தியால் தந்தையை பழைய உருவிலேயே ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் வரவழைத்தாராம். அந்தத் தந்தை அந்தக் கட்டிலில் அமர்ந்து அவர்களுடன் 15 நிமிடங்கள் இருந்து மூத்த மகன் கேட்ட கேள்விகளுக்கெல்லாம் பதில் அளித்து விட்டு மறைந்தாராம். விசுத்தானந்தரின் அண்ணன் அப்போதைக்குத் திருப்தி அடைந்தாலும் பிற்காலத்தில் இதனாலேயே விசுத்தானந்தர் கணித்தபடி ஒரு விசித்திர நோய்வாய்ப் பட்டு இறந்து போனாராம். அதே போல காசி, கல்கத்தா, பர்த்வான் முதலிய இடங்களில் ஆசிரமங்கள் வைத்திருந்த விசுத்தானந்தர் அங்கே இருந்து கொண்டே மற்ற இடங்களுக்கும் தன் யோக சக்தியால் சென்று, செய்ய வேண்டிய வேலைகளை எல்லாம் செய்து வந்தார் என்றும் அந்த நூலில் அவர் தெரிவிக்கிறார். இது போல இன்னும் பல சுவாரசியமான தகவல்கள் உண்டு. இந்தத் தகவல்கள் எல்லாம் எந்த அளவுக்கு உண்மையானவை என்பது நமக்குத் தெரியாது.

முந்தைய மூன்று நபர்களின் விசுத்தானந்தருடனான அனுபவங்கள் நேரடியானவை. அவர்கள் அவருக்கு நெருங்கிய சம்பந்தம் இல்லாதவர்கள். அதனால் அவர்கள் விசுத்தானந்தர் பற்றி கதைகளைத் திரித்துக் கூற அவசியம் இல்லாதவர்கள். மேலும் அவர்கள் சொன்ன அனுபவங்களில் அடிப்படை ஒற்றுமை இருக்கிறது. ஆனால் தனிப்பட்ட முறையில் விசுத்தானந்தரின் சீடரான நந்தலால் குப்தாவின் அறிவுக்கூர்மை மற்றும் மனப்பக்குவம் குறித்து நாம் அதிகம் அறியோம். பல சமயங்களில் உண்மையின் மீது இருக்கும் நாட்டத்தை விட அதிகமாய் குருட்டுத்தனமான நம்பிக்கையும் பக்தியும் சீடர்களுக்குத் தங்கள் குருவின் மீது வருவதுண்டு. அப்போது அவர்களது கற்பனையும், மற்றவர்கள் கற்பனையும் அவர்கள் சொல்வதில் சேர்ந்து கொள்வதுண்டு. அதை நாம் நினைவில் வைத்துக் கொள்வது நல்லது.

விசுத்தானந்தர் எந்தவொரு நறுமணத்தையும் ஏற்படுத்த வல்லவர் என்பதும் அந்தரத்தில் இருந்து பொருள்களை தருவித்துக் கொடுப்பதிலும் வல்லவர் என்பதில் மட்டும் எல்லோரும் ஒருமித்துப் போகிறார்கள். பால் ப்ரண்டனிடம் அவர் கூறியது போல ’சூரிய விஞ்ஞானம்’ என்ற யோக ரகசியக் கலையின் மூலம் அவர் அதை சாதித்தாரா, இல்லை, ரிஷி சிங் க்ரேவால் சொன்னது போல பிரபஞ்சத்தில் நிறைந்துள்ள அணுக்களை தன் வசப்படுத்திக் கொண்டு அதை சாதித்தாரா, இல்லை இரண்டும் பெயர்கள் வேறென்றாலும் ஒரே கலை தானா என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை.

பொதுவாக மேல்நிலை யோகிகள் தங்கள் யோக சக்திகளை அவசியமான சமயங்களில் மட்டுமே பயன்படுத்தினார்கள் என்பதை ஆரம்பத்திலேயே சொன்னோம். இவரைப் பொருத்த வரை இவருடைய யோக சக்திகள் உண்மையானது,   இவர் எந்த வகை ஏமாற்று வேலைகளிலும் ஈடுபட்டு அவற்றை வெளிப்படுத்தவில்லை என்றாலும் கூட அவசியமானதற்கு மட்டுமே இவர் அவற்றை உபயோகப்படுத்தினார் என்று சொல்ல முடியாது. யோகானந்தர் கூறியது போல அந்த நறுமணங்களை ஏற்படுத்தி ஒரு யோகி என்ன சாதிக்கிறார் என்ற கேள்வி நம்மிடையே தங்கித் தான் போகிறது. அதே போல பால் ப்ரண்டனிடம் காட்டிய அற்புதமான ஒரு குருவியைக் கொன்று பின் உயிர்ப்பித்துக் காட்டியதிலும், ரிஷி சிங் க்ரேவாலுக்கு வெள்ளிக்கட்டி வரவழைத்துத் தந்ததிலும் சக்தி நிரூபிக்கப்பட்டிருக்கிறதே ஒழிய யோகத்தின் மேல்நிலை நிரூபிக்கப்படவில்லை என்றே நாம் நடுநிலைமையோடு சொல்ல வேண்டும். ஒரு வேளை அவர் தந்தையை 15 நிமிடங்களுக்கு உயிர்ப்பித்திருந்தால் அதுவும் இந்தக் கருத்தில் சேர்க்கப்பட வேண்டியதே!

விசுத்தானந்தர் குறித்து வடமொழியில் “ஸ்ரீ ஸ்ரீ விசுத்தானந்த ப்ரசங்கா” என்ற நூலை எழுதியிருக்கும் கோபிநாத் கவிராஜும் அந்த நூலில் தன் குருநாதரான விசுத்தானந்தர் குறித்து நிறைய தகவல்கள் எழுதி இருக்கிறார். இந்த கோபிநாத் கவிராஜ் தான் பால் ப்ரண்டனை விசுத்தானந்தரிடம் அழைத்துச் சென்றவர். இவர் சாகித்ய அகாடமி மற்றும் பத்ம விபூஷன் ஆகிய உயர்ந்த பட்டங்களைப் பெற்றவர்.  

திபெத்தில் இருக்கும் ”க்யான்கஞ்ச் யோகாஸ்ரமம்” என்ற ரகசிய இடத்தில் தான் விசுத்தானந்தர் 12 ஆண்டுகள் கடுமையான தவப்பயிற்சிகள் மேற்கொண்டதாக கவிராஜ் கூறுகிறார். அவரது பெரும்பாலான சக்திகள் சூரிய விஞ்ஞானம் என்ற ரகசியக்கலை மூலமாகவே செயல்படுகின்றன என்று சொல்லும் கோபிநாத் கவிராஜ் விசுத்தானந்தர் சூரிய விஞ்ஞானம் மட்டுமல்லாமல் சந்திர விஞ்ஞானம், வாயு விஞ்ஞானம், சப்த விஞ்ஞானம் போன்ற விஞ்ஞானக் கலைகளையும் கற்று தேர்ச்சி பெற்றிருந்ததாகச் சொல்கிறார்.  அந்த விஞ்ஞானக் கலைகள் எப்படி, எந்த மகாசக்திகளை எல்லாம் ஏற்படுத்துகின்றன, அவற்றைப் பயில்வது எப்படி என்கிற விவரங்கள் நம்மால் அறிய முடியவில்லை. அக்கால யோகிகள் இயற்கை சக்திகளின் மீது மிக உயர்ந்த ஆளுமையைப் பெற்றிருந்த போதிலும் கூட அதை எல்லோருக்கும் கற்றுத்தரும் வழக்கத்தைப் பின்பற்றவில்லை. முறையாகப் பயன்படுத்தப்படா விட்டால் இந்த மகாசக்திகள் அழிவுக்குக் காரணமாகி விடும் என்ற எச்சரிக்கை உணர்வு அவர்களிடம் இருந்து வந்தது நமக்குத் தெளிவாகத் தெரிகிறது.

அதே போல் க்யான்கஞ்ச் யோகாஸ்ரமம் கைலாஷ், மானசரோவர் அருகில் இருப்பதாகச் சொல்லப்படுகிறதே ஒழிய அது யாரும் எளிதாகக் கண்டுபிடிக்க முடியாத மறைவான இடத்தில் இருப்பதாகத் தெரிகிறது. அதே பகுதியில் பயணித்தாலும் அது போன்ற ரகசிய யோகாஸ்ரமங்கள் இருப்பது பயணிகளின் கவனத்தை ஈர்க்காது என்று சொல்கிறார்கள்.

சரி. இனி அடுத்த ஒரு சுவாரசியமான யோகியைப் பற்றி அறிந்து கொள்ளலாமா?

(தொடரும்)

-என்.கணேசன்

நன்றி: தினத்தந்தி – 03-10-2014

புத்தம் சரணம் கச்சாமி! – 24

 புத்தகயாவில் இருந்து திரும்பி வந்த அக்‌ஷய் திபெத் போக முடிவெடுத்திருப்பதைச் சொன்னதில் இருந்து அந்த வீட்டில் வார்த்தைப்படுத்தாத இறுக்கம் நிலவியது. எல்லோரையும் விட அதிகம் பாதிக்கப்பட்டவன் வருண் தான். இரவில் வீடு வந்து சேர்ந்த அக்‌ஷய் வருணிடம் நிறைய நேரம் பேசினான். அவன் வருணை சமாதானப்படுத்த எடுத்துக் கொண்ட அதிகபட்ச முயற்சிகளைப் பார்க்க சஹானாவுக்கே பாவமாக இருந்தது. ஆனாலும் வருண் சமாதானமாகி விடவில்லை.

மறுநாள் காலையிலும் வருண் உர்ரென்று இருந்தான். அக்‌ஷய் காலை ஓட்டத்திற்குப் போயிருந்த போது சஹானா வருணைக் கடிந்து கொண்டாள். “நீ அவரை நிறையவே இம்சிக்கிறாய். அவரானதால் தான் இத்தனை பொறுத்துக் கொள்கிறார்....”

‘உன் அப்பாவாக இருந்திருந்தால் நீ எதிர்த்து முதல் வார்த்தையைக் கூடச் சொல்லியிருக்க முடியாது’ என்று சொல்ல வந்தவள் சொல்லாமல் நிறுத்திக் கொண்டாள். இது போல சில வருடங்களுக்கு முன் அவனிடம் ஒரு தடவை சொல்லி வருண் தாயிடம் ஆறு மாதம் பேசவில்லை. அவன் அக்‌ஷயின் மகன் அல்ல என்கிற உண்மையை யார் சொன்னாலும் அவனால் தாங்கிக் கொள்ள முடிந்ததில்லை. அதனால் அந்த வீட்டில் யாரும் அதைப் பற்றிப் பேசியதில்லை. அதனால் கௌதம் கூட வருண் அக்‌ஷயின் மகன் அல்ல, தாய் மட்டுமே தங்களுக்குப் பொதுவானவள் என்கிற உண்மையை அறிந்திருக்கவில்லை. அவன் நம்பிக் கொண்டிருப்பது வருணும் தானும் அக்‌ஷய்-சஹானாவின் பிள்ளைகள், மரகதம் அக்‌ஷயின் பெரியம்மா. அவளுக்கு பிள்ளைகள் யாரும் இல்லாததால் தங்கை சாரதாவின் மகனான அக்‌ஷயுடன் இருக்கிறாள் என்பது தான்...

அக்‌ஷயை வருண் இம்சிப்பதாய் சஹானா சொன்னவுடனேயே வருணுக்குக் கோபம் பொத்துக் கொண்டு வந்தது. அவன் தாயையும் பாட்டியையும் பார்த்து கத்தினான். “காரணம் நான் அவரை அவ்வளவு நேசிக்கிறேன்.... நீங்கள் இரண்டு பேரும் என் மாதிரியே வருத்தப்பட்டிருந்தால் அப்பா கண்டிப்பாக திபெத் போக ஒத்துக் கொண்டிருக்க மாட்டார்.”     

சஹானா வருத்தத்துடன் சொன்னாள். “என்னால் அவரைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. அதனால் தான் அவரைத் தடுக்கவில்லை வருண்” 

உண்மையில் சஹானாவால் கூட முந்தைய இரவில் உறங்க முடிந்திருக்கவில்லை. ’ஒரு மனிதனுக்கு ஒரு விதி தான் இருக்க முடியும். அதனால் எதைப்பற்றியும் கவலைப்பட்டு என்னவாகப் போகிறது’ என்று அக்‌ஷய் அடிக்கடி சொல்வான். அவன் சொல்வதில் உண்மை இருக்கிறது என்று புரிந்தாலும் அந்த விதி என்ன என்று அறியாமல் ஏற்படும் தடுமாற்றத்தை அவளால் தவிர்க்க முடியவில்லை.

தாயின் வருத்தத்தை பார்வையிலேயே உணர முடிந்த வருண் அடுத்ததாக மரகதத்தைப் பார்த்தான். மரகதம் வெகுளியாகச் சொன்னாள். “நான் என்றைக்கு வாயைத் திறந்திருக்கிறேன்? உங்கப்பன் காலத்தில் இருந்தே மவுனமாய் தான் இருந்திருக்கிறேன்...”

சஹானா மாமியாரைப் பரிதாபமாகப் பார்த்தாள். அவள் எதிர்பார்த்தது போல் வருண் எரிமலையாக வெடித்தான். “அந்த ஆளை எங்கப்பா என்று சொல்லாதீர்கள். உங்கள் மகன் என்று வேண்டுமானால் சொல்லிக் கொள்ளுங்கள். அக்‌ஷய் தான் என் அப்பா. புரிகிறதா?”

மரகதம் பாவமாகத் தலையாட்டினாள்.   ’அந்த ஆத்மா இப்போது எந்த உலகத்தில் இருக்கிறதோ. இன்னமும் இவன் அவன் மீது வெறுப்பை சுமந்து கொண்டிருக்கிறானே’ என்று அவளுக்குத் தோன்றியது.

வருணுக்கு இனி சிறிது நேரம் அங்கே இருந்தால் அவர்கள் இருவரையும் மேலும் வார்த்தைகளால் காயப்படுத்தி விடுவோம் என்று பயமாக இருந்ததால் வேறெதுவும் சொல்லாமல் உடனே வீட்டை விட்டு வெளியேறினான்.

தூக்கக்கலக்கத்தில் கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டே வந்த கௌதம் தாயைக் கேட்டான். “அண்ணன் ஏன் கோபமாய் போகிறான்?”

”அப்பா திபெத் போகிறது அவனுக்குப் பிடிக்கவில்லை...”

“சின்னப் பையன் மாதிரி நடந்து கொள்கிறான் அவன். நானே பரவாயில்லை” என்று பெருமையாக அவன் தாயைப் பார்த்தான். விளையாட்டைத் தவிர வேறு எதிலுமே கவனம் அதிகம் இல்லாத அவனுக்கு தற்போதைய நிலைமையின் பூதாகரம் தெரியவில்லை. தனக்கு சம்பந்தம் இல்லாத விஷயங்களைத் தெரிந்து கொள்கிற ஆர்வமும் அவனிடம் இருக்கவில்லை.  அப்பா எதோ வேலையாக திபெத் போகிறார், வேலை முடித்து சில நாள் கழித்து திரும்பி வருவார், அந்த சில நாள் பிரிவைக்கூடத் தாங்க முடியாமல் அண்ணன் அலட்டிக் கொள்கிறான் என்று தான் நினைத்தான்.

மரகதம் அவனை இறுக்கி அணைத்தபடி சொன்னாள். “நீ இது மாதிரி அவனிடம் எதுவும் சொல்லப்போகாதே. கோபித்துக் கொள்வான்....”

“சரி பாட்டி.... எல்லாம் அப்பா அவனுக்குக் கொடுக்கிற இடம்... செல்லம் கொடுத்து அவர் அவனைக் கெடுத்து விட்டார் என்று நினைக்கிறேன்” என்று எல்லாம் தெரிந்தவனாக அவன் சொன்ன போது சஹானாவும், மரகதமும் ஒருவரை ஒருவர் புன்னகையோடு பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

“திபெத்தில் என்ன விளையாட்டு சாமான் கிடைக்கும்?”  கௌதம் அம்மாவிடம் ஆவலாகக் கேட்டான்.

லீ க்யாங் ஆவணக்காப்பகத்தில் நுழைந்த போது காலை மணி 10.55. அவனைப் பார்த்தவுடனேயே பொறுப்பாளருக்குப் பெருமூச்சு விடாமல் இருக்க முடியவில்லை. ‘என்ன மனிதனிவன். இவனுக்கு வேறெந்த வேலையும் கிடையாதா?’

“நான் கேட்டதெல்லாம் தயாராக இருக்கிறதா?” என்று வந்தவுடனே முதல் கேள்வியாக லீ க்யாங் கேட்டான்.

பொறுப்பாளர் காலை வந்தவுடன் லீ கியாங் தேவை என்று சொன்னதை எல்லாம் தன் உதவியாளனிடம் சொல்லி இருந்தார். அதனால் அவர் உடனே தன் உதவியாளனை அழைத்து “எல்லாம் தயாரா?” என்று கேட்க உதவியாளன் “தயாராகிக் கொண்டே இருக்கிறது” என்று சொன்னான்.

லீ க்யாங் பொறுப்பாளரை பார்வையால் எரித்து விட்டு உதவியாளனிடம் சொன்னான். “பத்து நிமிடத்தில் தயாராகா விட்டால் உன்னை திபெத் ஆவணக்காப்பகத்திற்கே மாற்ற நான் சிபாரிசு செய்யப் போகிறேன். அங்கே உன்னைப் போன்ற ஒரு ஆள் தேவையாக இருக்கிறது”

உதவியாளன் துணுக்குற்றான். அவன் பிள்ளைக்குட்டிக்காரன். பீஜிங்கில் தான் அவன் குடும்பம் இருக்கிறது. திபெத்திற்குப் போய் சிரமப்பட அவன் தயாராக இல்லை. தலையசைத்து விட்டு வேகமாக அவன் நகர்ந்தான். பொறுப்பாளர் அடுத்ததாக நம்மை ஏதும் சொல்லி விடுவானோ என்று பயந்து போய் சிரமம் பார்க்காமல் எழுந்து வேகமாக உதவியாளனைப் பின் தொடர்ந்தார்.

அவர் அத்தனை வேகமாக நடந்து இது வரை பார்த்திராத உதவியாளன் ‘இந்த உடம்பால் இப்படிக்கூட நகர முடியுமா’ என்று வியந்தான். அவன் கம்ப்யூட்டரில் இருந்து பத்மசாம்பவாவின் ஓலைச்சுவடிகளின் நகல்கள் வேண்டி இது வரை விண்ணப்பித்தவர்களின் விவரங்களை வேக வேகமாக எடுக்க, பொறுப்பாளர் அந்த ஓலைச்சுவடிகளின் மொழிபெயர்ப்புகளை அவசர அவசரமாக பிரதிகள் எடுக்க ஆரம்பித்தார். அடுத்த ஒன்பதாவது நிமிடம் லீ க்யாங்கின் கையில் அவன் கேட்டிருந்தவை இருந்தன. பொறுப்பாளர் வியர்வையில் தொப்பலாக நனைந்திருந்தார். உதவியாளன் பதற்றத்தில் இருந்தான்.

வாங்கிக் கொண்டு ஒரு வார்த்தை கூட அவர்களிடம் பேசாமல் லீ க்யாங் அங்கிருந்து வெளியேறினான். பொறுப்பாளர் உதவியாளனிடம் சொன்னார். “கடவுள் எப்படிப்பட்டவனை எல்லாம் சிருஷ்டி செய்திருக்கிறார் பார்த்தாயா!”

உதவியாளன் சொன்னான். “சிருஷ்டி செய்தது தப்பில்லை சார். நம்மிடம் அனுப்பி வைப்பது தான் கஷ்டமாய் இருக்கிறது”

தன் இருக்கையில் பொத்தென்று சாய்ந்த பொறுப்பாளர் அந்த சிருஷ்டியை கடவுள் இனி அடிக்கடி இங்கே அனுப்பாமல் இருக்கிற அளவுக்கு கருணை காட்டினால் தேவலை என்று நினைத்தார்....

                                   

லீ க்யாங் தன் அலுவலக அறையில் அமர்ந்து கொண்டு பத்மசாம்பவாவின் ஓலைச்சுவடிகளின் நகல்கள் வேண்டி இது வரை விண்ணப்பித்தவர்களின் விவரங்களைக் கவனமாகப் படித்துக் கொண்டிருந்தான். மொத்தத்தில் 73 பேர் இது வரை விண்ணப்பித்திருந்தார்கள். அவர்களில் பல நாட்டுக்காரர்கள் இருந்தார்கள். விண்ணப்பித்த தேதி, விண்ணப்பித்தவர் பெயர், விலாசம், தொலைபேசி எண், தொழில், விண்ணப்பிப்பதன் நோக்கம், மற்ற விவரங்கள் போன்ற விவரங்கள் அதில் இருந்தன. ஒவ்வொருவரைப் பற்றியும் படித்துக் கொண்டே வந்தான்.

எல்லாரைப் பற்றியும் படித்து முடித்த பின் கண்களை மூடிக்கொண்டு அந்த விவரங்களை மனதில் ஊறப்போட்ட லீ க்யாங் மறுபடியும் கண்களைத் திறந்து அந்த பட்டியலில் இரண்டு பெயர்களை பேனாவால் வட்டமிட்டான். ஒன்று திபெத்தியப் பெயர். டோக்கியோவில் வசிப்பதாக விலாசம் இருந்தது. தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. இன்னொன்று இந்தியப்பெயர். பெயர் டாக்டர் சந்திரகாந்த் முகர்ஜி என்றிருந்தது. கல்கத்தாவில் வசிப்பதாக விலாசம் இருந்தது. சரித்திர எழுத்தாளர் என்று குறிப்பிடப்பட்டு இருந்தது. இரண்டையுமே லீ க்யாங் உற்றுப் பார்த்தான். டாக்டர் என்பதும், கல்கத்தா என்பதும் அவனை யோசிக்க வைத்தது.

தலாய் லாமாவை புதுடெல்லி விமான நிலையத்தில் சந்தித்த அந்த வழுக்கைத் தலையனை அங்கு கொண்டு வந்த டாக்சி டிரைவர் அந்த ஆள் டாக்டர் என்றும் கல்கத்தாக்காரன் என்று சொல்லியிருந்ததை லீ க்யாங் யோசித்தான். டாக்டர் என்றால் மருத்துவத்தொழில் பார்ப்பவர் என்று தேடி தான் கிடைக்கவில்லை. ஏன் டாக்டரேட் வாங்கிய ஆசாமியாக இருக்கக்கூடாது....

உடனடியாக கூகுளில் டாக்டர் சந்திரகாந்த் முகர்ஜி, கல்கத்தா என்று தேடினான். கடைசியில் ஒரு முகநூல் முகவரி கிடைத்தது.   

முகநூல் போய் பார்த்தபோது அதில் அந்த வழுக்கைத்தலையர் நான் தான் அந்த ஆசாமி என்பது போல் புன்னகையுடன் தெரிந்தார்.

பதிலுக்கு லீ க்யாங் புன்னகைத்தான். அவனுடைய உள்ளுணர்வு பொய்க்கவில்லை....

(தொடரும்)

என்.கணேசன்

(அமானுஷ்யனின் விறுவிறுப்பான பூர்வீகக் கதையை முழுமையாகப் படிக்க, தற்போது வெளியாகியுள்ள 600க்கும் மேற்பட்ட பக்கங்கள் கொண்ட “அமானுஷ்யன்” நாவலைப் படித்து மகிழுங்கள். நூலை வாங்க  பதிப்பாளரை 9600123146 எண்ணில் அல்லது மின்னஞ்சல் blackholemedia@gmail.com முகவரியில் தொடர்பு கொள்ளுங்கள்.)

போன உயிரை வரவழைக்கும் யோகசக்தி!

4. மகாசக்தி மனிதர்கள்

மறுநாள் மதியம் பால் ப்ரண்டன் மிகுந்த எதிர்பார்ப்புடன் விசுத்தானந்தரைப் பார்க்கச் சென்றார். விசுத்தானந்தர் பால் ப்ரண்டன் முன்பே ஒரு குருவியை கழுத்தை நெறித்துக் கொன்றார். அந்தக் குருவி சுமார் ஒரு மணி நேரம் தரையில் உயிரற்றுக் கிடந்தது. அதை உயிர்ப்பிக்கிறேன் என்று விசுத்தானந்தர் சொன்ன போது பால் ப்ரண்டனால் நம்ப முடியவில்லை. போன உயிரை மீண்டும் வரவழைப்பதா? அது யாருக்கானாலும் சாத்தியமா? பெருத்த சந்தேகத்துடன் அவர் விசுத்தானந்தரின் செய்கைகளைக் கூர்ந்து கவனிக்க ஆரம்பித்தார்.

விசுத்தானந்தர் ஒரு பூதக்கண்ணாடியின் மூலம் சூரியக் கதிர்களை இறந்து போயிருந்த குருவியின் ஒரு கண்ணின் மீது குவிக்க ஆரம்பித்தார். விசுத்தானந்தர் முகத்தில் சலனமே இல்லை. மிகவும் கவனமாக அந்தக் குருவியையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். சிறிது நேரம் குருவியின் உடலில் எந்த மாற்றமும் இல்லை. திடீரென்று விசுத்தானந்தர் விசித்திரமாய் ஒரு வித கூக்குரல் எழுப்பி விட்டு பால் ப்ரண்டனுக்குப் புரியாத ஏதோ ஒரு மொழியில் மந்திரங்கள் உச்சரிப்பது போல் சொல்ல ஆரம்பித்தார். மிகவும் ஆச்சரியகரமாய் குருவியின் உடல் துடிக்க ஆரம்பித்தது. வலிப்பு வந்து துடிப்பது போலத் தான் பால் ப்ரண்டனுக்குத் தோன்றியது. ஆனால் குருவி அதில் இருந்து சீக்கிரமே மீண்டு தரையில் காலூன்றி நின்றது. பின் அறைக்குள்ளேயே அங்குமிங்கும் பறக்க ஆரம்பித்தது.  

பால் ப்ரண்டனுக்கு நடப்பதெல்லாம் நிஜமா இல்லை கண்கட்டு வித்தையா என்று சந்தேகம் வந்து விட்டது. ஆனால் சந்தேகப்பட ஒன்றுமில்லை. அந்தக் குருவி அவர் கண் முன்னாலேயே சாதாரணமாகப் பறந்து கொண்டுதான் இருந்தது. அடுத்த அரை மணி நேரம் அப்படிப் பறந்த குருவி திடீரென்று உயிர் இழந்து கீழே விழுந்தது.

பரபரப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்த பால் ப்ரண்டன் விசுத்தானந்தரைக் கேட்டார். ”இந்தக்குருவியை இன்னும் சிறிது நேரம் உயிர்பிழைக்க வைக்க முடியாதா?”

விசுத்தானந்தர் “இப்போதைக்கு இவ்வளவு தான் செய்ய முடியும்” என்று சொல்லி விட்டார்.

விசுத்தானந்தரின் மற்ற சக்திகள் பற்றியும் மற்றவர்கள் மூலம் பால் ப்ரண்டன் கேள்விப்பட்டிருந்தார். அந்தரத்தில் இருந்து திராட்சைகளை வரவழைப்பார், வாடிய மலரை அப்போது தான் பூத்தது போல காட்சியளிக்கச் செய்வார் என்றெல்லாம் சொல்லி இருந்தார்கள்.

”இந்த அற்புதங்களை எல்லாம் எப்படி நிகழ்த்துகிறீர்கள்” என்று பால் ப்ரண்டன் ஆவலுடன் விசுத்தானந்தர் கேட்டார்.

“சூரிய விஞ்ஞானம் பயன்படுத்தி தான் இதைச் செய்கிறேன்” என்று விசுத்தானந்தர் பதில் அளித்தார்.  அவருடைய திபெத்திய குருவுக்கு ஆயிரத்திற்கு மேல் வயதிருக்கும் என்றும் அவரிடமிருந்து இந்த விஞ்ஞான ரகசியங்களைக் கற்றுக் கொண்டதாகவும் விசுத்தானந்தர் கூறினார்.

பால் ப்ரண்டன் “சூரிய விஞ்ஞானம் என்பதும் ஒருவித யோகக் கலையா?” என்று கேட்டார்.

“யோகக்கலைக்கு மன உறுதியும், மனக்குவிப்பும் அவசியம். ஆனால் ’சூரிய விஞ்ஞானம்’  கற்க அதெல்லாம் தேவையில்லை. உங்கள் மேலை நாட்டுக் கல்வி போல இதைக் கற்கலாம். இது பல சூட்சும ரகசியங்களைத் தெரிந்து கொண்டு செயல்படுத்துவது. அவ்வளவு தான்.” என்று விசுத்தானந்தர் சொன்னார்.  ஆனால் அது சுலபமானது தானா என்று அவர் தெரிவிக்கவில்லை. கூடவே ”என் திபெத்திய குருநாதரின் அனுமதி இல்லாமல் இதை உங்களுக்குக் கற்றுத் தர முடியாது” என்பதையும் தெரிவித்தார்.

“உங்கள் குரு திபெத்தில் இருக்கிறார். நீங்களோ இந்தியாவில் இங்கு இருக்கிறீர்கள். எப்படி அவரிடம் அனுமதி வாங்க முடியும்?” பால் ப்ரண்டன் கேட்டார்.

“மனவெளிகளில் நாங்கள் தொடர்பில் இருக்கிறோம்” என்றார் விசுத்தானந்தர்.

பால் ப்ரண்டனுக்கும் யோகானந்தரைப் போலவே இந்த வித்தைகளைக் கற்பதில் ஆர்வம் இருக்கவில்லை. அவர் தன் இலக்கான ’மெய்ஞான சித்தியை அடைவது எப்படி?” என்று விசுத்தானந்தைக் கேட்டார்.

“யோகம் கற்காமல் மெய்ஞானம் அடைய முடியாது” என்றார் விசுத்தானந்தர்.

அக்காலத்தில் இருந்து இக்காலம் வரை இருக்கும் பிரச்னையை பால் ப்ரண்டன் விசுத்தானந்தரிடம் தெரிவித்தார். “யோகக்கலையை புரிந்து கொள்ளக்கூட குரு அவசியம் என்கிறார்கள். அப்படி இருக்கையில் அதைக் கற்பதும், பின்பற்றுவதும் குருவின் துணை இல்லாமல் நடக்காது அல்லவா? இப்போதோ உண்மையான குரு கிடைப்பதே அரிதாக இருக்கிறது.”

“சீடன் தயார்நிலையில் இருந்தால் குரு தானாக புலப்படுவார். எனவே மனிதன் தன்னைத் தயார்ப்படுத்திக் கொள்வதில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். அப்படி முழு மனதுடன் முயன்றால் கண்டிப்பாக குரு அவனுக்குக் கிடைப்பார். ஒரு வேளை குரு புறக்கண்ணுக்குத் தெரியாவிட்டால் கூட அவர் அகக் கண்ணுக்குப் புலப்படுவார்.” என்ற விசுத்தானந்தர் தொடர்ந்து மெய்ஞானம் பெறத் தேவையானவற்றை பால் ப்ரண்டனுக்கு உபதேசித்தார்.  அவரை விட்டுப் பிரியும் போது கூட அவர் செய்து காட்டிய அற்புதங்கள் ஏற்படுத்திய பிரமிப்பு பால் ப்ரண்டனை விட்டு அகலவில்லை.

அடுத்த அனுபவம் ரிஷி சிங் க்ரேவால் என்பவருடையது. இவர் பதஞ்சலியின் யோக சூத்திரங்கள், யோக வாசிஷ்டம் போன்ற நூல்களோடு இமயமலையில் வாழும் யோகிகள் பற்றியும் எழுதியவர்.  இவர் அமெரிக்காவில் வசித்தவர். இவர் எழுதிய இந்தப் புத்தகங்கள் அமெரிக்காவில் பிரசுரமானவை.

ரிஷி சிங் க்ரேவால் யோகி விசுத்தானந்தரை முதலில் சந்தித்தது 1900 ஆம் ஆண்டு. யோகானந்தர் மற்றும் பால் ப்ரண்டன் போல் அல்லாமல் இவர் யோகி விசுத்தானந்தருடன் நிறைய பயணம் செய்தவர்.  ஒரு சமயம் ரிஷி சிங் க்ரேவால் இமயமலையில் விசுத்தானந்தருடன் பயணம் செய்து கொண்டிருந்த போது உணவு கிடைக்காமல் நிறையவே கஷ்டப்பட்டார். விசுத்தானந்தர் யோகியானதால் சிறிதும் சிரமம் இல்லாமல் பயணம் செய்தார். ரிஷி சிங் க்ரேவால் விசுத்தானந்தரிடம் “பணம் இருந்தால் இங்கே மலைக்கிராம மக்களிடம் உணவுப் பொருள் ஏதாவது வாங்கியாவது உண்ணலாம்” என்றார்.

சுத்தானந்தர் “உனக்கு வெள்ளி தந்தால் போதுமா?” என்று கேட்டார்.

ரிஷி சிங் க்ரேவால் “தாராளமாக” என்றார்.

உடனடியாக விசுத்தானந்தர் அந்தரத்தில் இருந்து வெள்ளிக்கட்டி வரவழைத்துத் தந்தார். அந்த வெள்ளிக்கட்டி பெரியதாக இருந்தது. ரிஷி சிங் க்ரேவாலுக்கு அந்த விலை உயர்ந்த வெள்ளிக்கட்டியை வெறும் உணவுப் பொருளுக்காகச் செலவு செய்ய மனம் வரவில்லை. அதை ஒரு கயிறில் கட்டிக் கொண்டு நீண்ட நாட்கள் தன் தோளில் போட்டு சுமந்து கொண்டு நடந்தார். மனித மனத்தின் விசித்திரங்கள் தான் எத்தனை?  சில மாதங்கள் கழித்து அந்த வெள்ளிக் கட்டியை எடுத்துக் கொண்டு போய் அதை விற்க முயன்றார். அந்த வியாபாரி அந்த வெள்ளிக்கட்டியை பரிசோதித்து வாங்க ஒத்துக் கொள்ளும் போது வரை ரிஷி சிங் க்ரேவாலுக்கு சந்தேகம் லேசாக இருந்தது. நல்ல விலை கொடுத்து அந்த வியாபாரி வாங்கிக் கொண்டார்.

அதன் பின் விசுத்தானந்தர்  செய்த எத்தனையோ அற்புதங்களை ரிஷி சிங் க்ரேவால் தன் கண்ணாரக் கண்டார். இமயமலையில் நடக்கையில் எவ்வளவு பனியிலும் இயற்கைத் தாவரங்களிலும் குகைகள் மறைந்திருந்தாலும் துல்லியமாக அங்கே தங்குவதற்கு எங்கு குகை இருக்கிறது என்று விசுத்தானந்தர் கண்டு பிடித்து விடுவார். அதே போல் அந்தரத்தில் இருந்து உணவு, உடைகள், பொருள்கள் வரவழைப்பதிலும் அவர் மிகவும் கெட்டிக்காரராக இருந்தார்.

ஒரு முறை ரிஷி சிங் க்ரேவால் விசுத்தானந்தரிடம் கேட்டார். “கரன்சி நோட்டுக்களை நீங்கள் வரவழைப்பீர்களா?”

(தொடரும்)

-          என்.கணேசன்

-          நன்றி: தினத்தந்தி – 26.09.2014

தினமணியில் என் “அறிவார்ந்த ஆன்மீகம்” நூல் விமர்சனம்!

நன்றி: தினமணி-08.12.2014

புத்தம் சரணம் கச்சாமி! – 23

 அறிந்து கொள்ள வேண்டியதை அறிந்து கொள்ளாமல் இருப்பதைப் போன்ற ஒரு அவமானகரமான விஷயம் உலகத்தில் இல்லை என்ற கொள்கை உடைய லீ க்யாங் மைத்ரேயரன் விஷயத்தில் அந்த அவமானத்தை உணர்ந்தான். அந்த மர்ம மனிதனுக்கு மானசீகமாய் சவால் விட்ட  பிறகு அவனது மூளையின் அத்தனை செல்களும் யோசிக்க ஆரம்பித்தன. ஆசானும் அந்த மர்ம மனிதனும் ஏன் சந்தித்தார்கள், என்ன பேசிக் கொண்டார்கள் என்பதை ஓரளவு  யூகிக்கவாவது என்ன வழி என்று யோசிக்கையில், பதில் பத்மசாம்பவாவின் ஓலைச்சுவடிகளிலேயே இருக்கலாம் என்று உள்ளுணர்வு சொன்னது.  அப்போது இரவு மணி 9.48. உடனடியாக ஆவணக்காப்பகப் முதன்மைப் பொறுப்பாளருக்குப் போன் செய்தான்.

அப்போது தான் உறங்க ஆயத்தமாகி இருந்த அவர் அளவில்லா சலிப்போடு “ஹலோ” சொன்னார்.

“நான் லீ க்யாங் பேசுகிறேன். பத்மசாம்பவாவின் ஓலைச்சுவடிகள் பற்றி எனக்கு சில சந்தேகங்கள் இருக்கின்றன..”

பொறுப்பாளருக்குக் கோபம் பொத்துக் கொண்டு வந்தது. எந்த நேரத்தில் சந்தேகங்கள் பற்றி கேட்கிறான் இந்த திமிர் பிடித்தவன் என்று கொதித்தாலும் அதைக் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. ஏனென்றால் அவர் மனைவியின் அண்ணனான சீனப்பிரதமரே கூட லீ க்யாங் மீது தனி மரியாதை வைத்திருந்ததை அறிவார். மேலும் லீ க்யாங்கை எதிரியாக்கிக் கொண்டால் அது எதிர்கால நிம்மதிக்கு உகந்ததல்ல. அரசியல் பதவிகள் வரும், போகும். ஆனால் லீ க்யாங் தன் அதிகார மையத்தில் நீண்ட காலம் இருக்க முடிந்தவன்.... ஆனாலும் தன் அதிருப்தியைக் காட்டினார். “இந்த நேரத்திலா...?”

”ஆமாம். இது நம் நாட்டு வல்லமைக்கு சவால் தரும் பிரச்னை சம்பந்தப்பட்டது. நான் பொதுச்செயலாளருக்கு ஒரு விரிவான அறிக்கை சமர்ப்பிக்க வேண்டியிருக்கிறது....”

“அலுவலகத்தில் அந்த மொழிபெயர்ப்புகளைப் பார்த்து பதில் சொன்னால் தான் தங்கள் சந்தேகங்களுக்கு சரியான பதிலை நான் சொல்ல முடியும்” பொறுப்பாளர் இதைச் சொல்லி இப்போது பேசுவதைத் தட்டிக் கழிக்கப் பார்த்தார்.

“அப்படியானால் இப்போதே அலுவலகம் போய் பார்த்துச் சொல்லுங்கள். ஏனென்றால் இது அவசரமாய் கவனிக்க வேண்டிய விஷயம். வேண்டுமானால் அவர் அலுவலகத்தில் இருந்து உங்களை அழைத்துப் பேசச் சொல்கிறேன்” அவன் அலட்டாமல் சொன்னான்.

இந்த நேரத்தில் பேசுவதே சிரமம் என்று நினைத்த ஆளை அலுவலகத்திற்கே போகச் சொல்கிறானே என்று பொறுப்பாளர் அதிர்ந்தே போனார். சீனாவில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் பொதுச் செயலாளர் சர்வ வல்லமை உள்ளவர். அவரை பிரதமர் உட்பட யாரும் எதிர்த்துக் கொள்ள முடியாது. லீ க்யாங் அட்டைக்கத்தி வீசுபவன் அல்ல. அவர் அலுவலகத்திலிருந்து பேசச் சொல்கிறேன் என்றால் பேச வைக்க முடிந்தவன்.... ஆனால் இந்த நேரத்தில் தூக்கத்தைத் துறந்து அலுவலகம் போவதை விட வேலையை ராஜினாமா செய்து விடுவது கூட உத்தமம் தான் என்றும் தோன்றியது. ஆனால் வந்த வேகத்திலேயே ராஜினாமா எண்ணம் பின்வாங்கியது. மனித மனமல்லவா!

‘உன் தலையில் இடி விழ’ என்று மனதிற்குள் சபித்து விட்டு ஆவணக் காப்பகப் பொறுப்பாளர் சொன்னார்.  “உங்களுக்கு என்ன சந்தேகம் என்று சொல்லுங்கள். என் நினைவில் இருக்கும் விஷயங்களானால் நான் அலுவலகம் போகாமலே கூடச் சொல்ல முடியும்...”

இதைத்தான் லீ க்யாங் எதிர்பார்த்தான். பத்மசாம்பவா பற்றியும் அந்த ஓலைச்சுவடி பற்றியும் பேசும் போது அவருக்கு மேலெழுந்தவாரியான ஆர்வம் இருப்பது போல அவனுக்குத் தோன்றவில்லை.

சிறிது மௌனம் சாதித்து விட்டு அவன் கேட்டான். “சரி.... இந்த மைத்ரேயர் சம்பந்தமான இப்போதைய காலத்துக்குப் பொருந்துகிற ஓலைச்சுவடிகள் இரண்டு பகுதிகளாக 15 மற்றும் 10 வருடங்களுக்கு முன்பு கிடைத்தன என்று சொன்னீர்கள். அவை யாருக்குக் கிடைத்தன. நமக்கா, தலாய் லாமா கூட்டத்திற்கா? எப்படிக் கிடைத்தன?”

“15 வருடங்களுக்கு முன்பு கிடைத்த ஓலைச்சுவடிகள் ஒரு குகையில் தியானத்திற்குப் போன ஒரு ஜெர்மன் சுற்றுலாப்பயணிக்குக் கிடைத்தது. அவன் அதை திபெத்திலிருந்த நம் ஆவணக்காப்பகத்திற்கு அவனாகவே கொண்டு வந்து கொடுத்தான். இரண்டாவது பகுதி 10  வருடங்களுக்கு முன் ஒரு லாமாவுக்குக் கிடைத்திருக்கிறது....”

“அது எப்படி நம் கைக்கு வந்தது?”

”மொழிபெயர்ப்புக்காக அவர்கள் முயற்சி செய்து கொண்டிருந்த போது அது நம் கவனத்திற்கு கொண்டு வரப்பட்டது. உடனடியாக அதை நாம் கைப்பற்றி ஆவணக்காப்பகத்தில் பத்திரப்படுத்தி வைத்து விட்டோம்....”

”அந்த ஓலைச்சுவடி உண்மையானது தான் என்பது நமக்கு எப்படித் தெரியும்?”

”எந்த ஆவணத்தையும் நாம் முழு பரிசோதனை செய்து இரண்டு நிபுணர்களிடம் கருத்து வாங்காமல் உள்ளே சேர்ப்பதில்லை. அந்த இரண்டு ஓலைச்சுவடிகளும் பத்மசாம்பவாவுடையது தான் என்று தனித்தனியாக இரண்டு நிபுணர்களும் சான்றிதழ் தந்திருக்கிறார்கள்”    

”அந்த ஓலைச்சுவடிகள் மொழிபெயர்ப்பாளர்களுக்கு கையில் கிடைக்கும் போது அவர்கள் மாற்றி விட முடியும் வாய்ப்பிருக்கிறதா?”

“நாம் ஆவணமாகச் சேர்க்கும் எந்த ஓலைச்சுவடியையும் யார் கைக்கும் தருவதில்லை. அதை துல்லியமான புகைப்படமாக எடுத்து வைத்துக் கொள்கிறோம். மொழி பெயர்ப்பாளர்களுக்கு நாம் தருவதெல்லாம் அந்தப் புகைப்படங்களைத் தான். அதனால் இரண்டு நிபுணர்களின் சான்று பெற்ற பிறகு எந்த ஆவணமும் வெளியாள் கைக்குப் போக வாய்ப்பே இல்லை”

“மொழிபெயர்ப்பாளர்களை நாம் தேர்ந்தெடுக்கிறோமா இல்லை அவர்களாகவே வருவார்களா?”

“இரண்டு அல்லது மூன்று மொழிபெயர்ப்பாளர்களை நாம் தேர்ந்தெடுத்து அவர்களிடம் தந்து அவர்கள் மொழிபெயர்ப்பையும் நாம் ஆவணப்படுத்திக் கொள்வோம்.”

“பத்மசாம்பவாவின் ஓலைச்சுவடிகளின் மொழிபெயர்ப்புகள் 18 இருப்பதாக நீங்கள் சொன்னதாக எனக்கு ஞாபகம். அதெப்படி?”

”நாம் மொழிபெயர்க்க ஏற்பாடு செய்வது தான் இரண்டு, மூன்று பேரை. எந்த ஓலைச்சுவடியையும் மொழி பெயர்க்க விரும்புபவர்கள் நம்மிடம் பணம் கட்டி அதன் புகைப்படங்களைப் பெற்றுக் கொள்ளலாம். அவற்றை அவர்கள் மொழிபெயர்த்து அதன் நகலை நம்மிடமும் கொடுப்பதுண்டு....”

”அப்படி கொடுப்பதால் அவர்களுக்கு என்ன லாபம்”

“வரலாற்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் நம்மிடம் வரும் போது மொழிபெயர்ப்புகளைக் கேட்பதுண்டு. அப்படி நாம் தரும் மொழிபெயர்ப்புகளை உபயோகித்துப் புத்தகமாகப் போடும் போது அந்த மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் பெயரையும் அதில் தெரிவிப்பதுண்டு. சில சமயங்களில் மேலதிக விவரங்களுக்கு அவர்கள் அந்த மொழிபெயர்ப்பாளர்களை அணுகுவதும் உண்டு. அதற்கு நல்ல தொகை தருவதுமுண்டு. புகழ், பணம் இரண்டும் கிடைப்பது தான் லாபம்”  அவருக்கு வாய் வலித்தது.

ஆனால் லீ க்யாங்கின் சந்தேகங்கள் தீரவில்லை. அவன் கேட்டான். “ஆனால் மொழிபெயர்க்கிறவர்கள் எல்லாம் அதன் நகலைத் தருவார்கள் என்று சொல்ல முடியாது இல்லையா”

“ஆமாம்”

“அதனால் நம்மிடம் இல்லாத மொழிபெயர்ப்புகளும் வெளியே இருக்கலாம்”

“ஆமாம்”

“நம்மிடம் ஓலைச்சுவடிகளின் புகைப்படங்களை வாங்கியவர்கள் பற்றிய தகவல்கள் இருக்குமா?”

“அவர்கள் பணத்துடன் விண்ணப்பித்த பிறகு தான் நாம் புகைப்படங்கள் தருகிறோம். அதனால் அவர்கள் விலாசமும், மற்ற தகவல்களும் நம்மிடம் இருக்கும்....”

“ஆனால் நம்மிடமிருந்து புகைப்படங்கள் வாங்கியவர்கள் மற்றவர்களுக்கு அதை வினியோகித்திருந்தால் அது நமக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை. சரி தானே.”

“சரி தான்” அவருக்கு நாக்கு வறண்டது.

”எனக்கு பத்மசாம்பவாவின் ஓலைச்சுவடிகளின் புகைப்பட நகல்கள் வாங்கியவர்கள் பெயர் விலாசம் எல்லாம் வேண்டுமே”

“எனக்கு ரத்த அழுத்தம் அதிகம் இருக்கிறதால் தலை சுற்றல் இப்போது இருக்கிறது....” பொறுப்பாளர் பரிதாபமாக இழுத்தார்.

அவரை அதற்கு மேல் சோதிக்க விரும்பாமல் அவன் சொன்னான். “சரி.... நாளை காலை பதினோரு மணிக்குள் அந்த விலாசங்களையும், இப்போது நம்வசம் இருக்கும் மொழிபெயர்ப்புகளையும் கொடுங்கள்.”

பொறுப்பாளர் நன்றி தெரிவித்து விட்டு களைப்புடன் அப்படியே படுக்கையில் சாய்ந்தார்.

லீ க்யாங்குக்கு வாங் சாவொவிடம் இருந்து குறுந்தகவல் வந்தது. ஆசான் டெர்கார் மடாலயத்தில் அழைத்துப் பேசி ஒரு தாளையும் தந்த நபர் லக்னோவில் பேல்பூரி விற்பவன் என்பதைக் கண்டுபிடித்ததாகத் தெரிவித்திருந்தான். லீ க்யாங்குக்கு ஆசானின் குறும்பு லேசாய் புன்னகையை வரவழைத்தது.

’ஆளை அவர் தேர்ந்தெடுத்திருக்கலாம். ஆனால் அப்படி ஒரு ஆளைத் தேர்ந்தெடுத்து கவனத்தைத் திசை திருப்பச் சொன்னது ‘அவனாக’ இருக்க வேண்டும். இந்த வகையில் எல்லாம் சிந்திக்க அவருக்குத் தெரியாது... அவன் பலே கில்லாடியாக இருக்க வேண்டும்.... அலட்டாமல் இயங்கக்கூடியவனாக இருக்கிறான்....  அவனைப் பற்றி முழுவதுமாய் தெரிந்து கொண்டால் நன்றாக இருக்கும். முதலில் இந்த மைத்ரேயன் எங்கிருக்கிறான் என்று தெரிந்து கொள்வது முக்கியம். அது தான் அவசரமாய் அறிய வேண்டியது....’   

மைத்ரேயன் விஷயத்தில் தனக்குத் தேவையான தகவல் ஆவணக் காப்பகப் பொறுப்பாளர் நாளை தரப்போகிற தகவல் குவியலில் கண்டிப்பாக இருக்கும் என்று லீ க்யாங்கின் உள்ளுணர்வு சொன்னது. இது வரை அந்த உள்ளுணர்வு பொய்த்திராததால் அவன் உற்சாகமடைந்தான்..... அவனால் உறங்க முடியவில்லை.

அதே நேரத்தில் அவனைப் போலவே உறங்க முடியாமல் கல்கத்தாவில் அந்த வழுக்கைத் தலையனும் தவித்தார். கடந்த இரண்டு வருட காலங்களாக அவர் கஷ்டப்பட்டு உழைத்தது வீண் போகவில்லை, அதன் பலனை இனி அனுபவிக்கப் போகிறோம் என்ற சந்தோஷம் அவரை உறங்க விடவில்லை. இத்தனை நாள் சாதாரண ஆராய்ச்சியாளனாக இருந்த அவர் உலகப்புகழ் பெறப் போகிறார். உலகம் அவர் கண்டுபிடித்ததை வியப்புடன் பார்க்கப் போகிறது.

தலாய் லாமாவே அவரை அன்று அதிர்ச்சியுடன் அல்லவா பார்த்தார். ஆனால் தலாய் லாமா அவரை இன்னமும் முழுமையாக நம்பி விடவில்லை போல் தோன்றியது. நம்பி இருந்தால் கண்டிப்பாக ஆர்வத்துடன் மைத்ரேயர் பற்றி அவர் கண்டுபிடித்த முழு விவரங்களையும் கேட்டிருப்பார் என்று ஒரு கணம் தோன்றினாலும் தலாய் லாமா மேல் தவறில்லை என்று உடனே தோன்றியது.

‘சொன்னதை ஜீரணிக்கவே தலாய் லாமாவுக்கு சிறிது நேரம் தேவைப்பட்டிருக்கும். அதற்குப் பிறகு தான் பேச சந்தர்ப்பம் கிடைக்கவில்லையே. என் விமானம் கிளம்பும் நேரமாகி இருந்ததால் எனக்கும் அவரிடம் தொடர்ந்து பேச முடியவில்லை... பரவாயில்லை. தகவல்கள் வெளிவரும் போது தலாய் லாமாவே என்னை அழைத்துப் பேசத்தான் போகிறார்.... இந்த இரண்டு வருடங்களில் எத்தனை தூரம் வந்து விட்டேன்...... திபெத்தின் ஆவணக்காப்பகத்தில் இருந்து பத்மசாம்பவாவின் ஓலைச்சுவடியின் புகைப்பட நகலை வாங்கிய போது இந்த அளவுக்கு முன்னேற்றம் இருக்கும் என்று நானே எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை.....'

இந்த சிந்தனை ஓட்டத்தில் இருந்த அவர் வரவிருக்கும் ஆபத்தை அறிந்திருக்கவில்லை!

(தொடரும்)

என்.கணேசன்

நினைக்கும் மணத்தையும், பொருளையும் வரவழைக்கும் விசுத்தானந்தர்!

      

 3 மகாசக்தி மனிதர்கள்

யோகி விசுத்தானந்தர் 1937 வரை இவ்வுலகில் வாழ்ந்தவர். இவரைப் பற்றியும் இவரது மகாசக்திகளைப் பற்றியும் நேரடி அனுபவங்களாக சிலர் எழுதி இருக்கிறார்கள். அவர்களில் மிக முக்கியமானவர்கள் பரமஹம்ச யோகானந்தர், ரிஷி சிங் க்ரேவால் மற்றும் இங்கிலாந்து தத்துவஞானி பால் ப்ரண்டன்.

யோகி விசுத்தானந்தர் வங்காளத்தில் பிறந்தவர். பதிமூன்று வயது வரை ஒரு சராசரி சிறுவனாக வளர்ந்தவர். பதிமூன்றாம் வயதில் ஒரு விஷ ஜந்துவால் கடிக்கப்பட்ட அவரை மருந்தால் குணப்படுத்த முடியவில்லை. கிட்டத்தட்ட இறந்தே போய் விட்ட மகனைக் கங்கையில் புதைக்க பெரும் துக்கத்துடன் அவருடைய தாய் கொண்டு வந்தார். அப்போது கங்கைக் கரையில் இருந்த ஒரு யோகி விசுத்தானந்தரின் விஷக்கடிக்கு சில பச்சிலைகளைத் தடவி ”சிறுவன் குணம் அடைவான். எதிர்காலத்தில் பெரிய யோகியாவான்” என்று சொல்லி விட்டுச் சென்றார்.

அந்த யோகி சொன்னது போலவே விசுத்தானந்தர் ஒரு வாரத்தில் முழுமையாகக் குணமடைந்தார். அதன் பின்னர் அவர் இயல்பிலும் பெரிய மாற்றம் தென்பட ஆரம்பித்தது.  வழக்கமான விளையாட்டுகளிலும் கல்வியிலும் நாட்டம் குறைந்து ஆன்மிக மார்க்கத்திலும், யோகிகள் மீதும் விசுத்தானந்தருக்கு நாட்டம் ஏற்பட ஆரம்பித்தது. மகனின் மாற்றத்தைக் கண்டு வருந்தினாலும் அவர் தாய் சில வருடங்கள் கழித்து மகன் வீட்டை விட்டு செல்ல அனுமதித்தார். யோகிகளையும், யோகசக்திகளையும் நாடி விசுத்தானந்தர் பயணமானார். இமயமலையின் பல பகுதிகளில் கடுமையான சீதோஷ்ண நிலைகளிலும் பயணித்து கடைசியில் திபெத்திய யோகி ஒருவரைத் தன் குருவாகக் கண்டார். அந்த திபெத்திய யோகியிடம் பன்னிரண்டு ஆண்டு காலம் இருந்து கடுமையான பயிற்சிகளை மேற்கொண்டு  விசுத்தானந்தர் பல யோக சித்திகளைக் கற்றுக் கொண்டார்.....

பரமஹம்ச யோகானந்தர் தன் இளம் வயதில் கல்கத்தாவில் யோகி விசுத்தானந்தரை சந்தித்தார்.  அந்தப் பகுதியில் யோகி விசுத்தானந்தரை கந்தா பாபா (நறுமண சுவாமிகள்) என்றழைத்தார்கள். எந்த நறுமணத்தை வேண்டினாலும் வேண்டியபடி அந்த நறுமணத்தை அதே இடத்தில் ஏற்படுத்துவதில் யோகி விசுத்தானந்தர் வல்லவராக இருந்ததால் அவர் அப்படி அழைக்கப்பட்டார்.

அவரிடம் வருபவர்கள் எல்லாம் ஏதோ ஒரு மலரின் நறுமணத்தை அவர் மூலம் எதிர்பார்ப்பவர்கள் என்பதால் யோகானந்தரைப் பார்த்தவுடன் விசுத்தானந்தர் “என்ன மணம் வேண்டும்?” என்று கேட்டார்.

யோகானந்தர்  அதற்கு உடனடியாகப் பதில் சொல்லாமல்  ”இந்த சக்தியை அடைய எத்தனை காலம் கற்றீர்கள்?” என்று கேட்டார்.

விசுத்தானந்தர் “12 வருடங்கள்” என்று கூறவே யோகானந்தர் தன் இளமைக்கே உரித்தான குறும்போடு ”இது போன்ற நறுமணங்களை ஏற்படுத்துவதால் என்ன பெரிய பலன்? காசு தந்தால் எதையுமே கடையில் வாங்கலாமே இதற்குப் போய் 12 வருடங்களை வீணடித்திருக்கிறீர்களே” என்று சொல்லி இருக்கிறார்.

அந்தக் கேள்வியால் கோபம் அடையாத விசுத்தானந்தர் யோகானந்தரைப் பாராட்டி ஆசிர்வதித்தார். பின் யோகானந்தரைக் கையை நீட்டச் சொன்னார். யோகானந்தர் கையை நீட்டினார். விசுத்தானந்தர் “என்ன மணம் வேண்டும்?” என்று கேட்க யோகானந்தர் “ரோஜா” என்று சொன்னார். அவர் கையைத் தொடாமலேயே விசுத்தானந்தர் “அப்படியே ஆகட்டும்”  என்று சொல்ல யோகானந்தரின் உள்ளங்கையில் இருந்து ரோஜா மணம் மிக இனிமையாகப் பரவியது.

யோகானந்தர் அருகில் இருந்த பூச்சட்டியில் இருந்து ஒரு வாசனையற்ற பெரிய வெள்ளைப் பூவை எடுத்து “இதில் இருந்து மல்லிகை மணம் வர வைக்க முடியுமா?” என்று கேட்க அதற்கும் விசுத்தானந்தர் அப்படியே ஆகட்டும் என்று சொல்ல ஆச்சரியகரமாய் அந்த வாசனையில்லா மலரில் இருந்து மல்லிகையின் மணம் வர ஆரம்பித்தது.

வீடு திரும்பியதும் யோகானந்தரின் இளைய சகோதரி “நீ செண்ட் எல்லாம் உபயோகிக்க ஆரம்பித்து விட்டாயா? ரோஜா வாசம் பலமாக அடிக்கிறது” என்று சொன்னாள். இன்னமும் அந்த மணம் போகவில்லை என்பதை புரிந்து கொண்ட யோகானந்தர் தன் கையில் இருந்த வெள்ளை மலரை அவளிடம் தந்தார்.

“எனக்குப் பிடித்த மல்லிகை மணம்” என்று அந்த மலரை வாங்கிய அவர் சகோதரி அந்த மணமில்லாத பூவில் எப்படி மல்லிகை மணம் வீசுகிறது என்று குழம்பினாள்.  சிறிது நேரம் கழித்தும் கூட அந்த மணங்கள் அப்படியே தங்கி இருப்பது யோகானந்தருக்கும் வியப்பாய் தான் இருந்தது.

சிறிது காலம் கழித்து யோகானந்தர் அலகாநந்தா என்ற ஒரு நண்பரிடம் இருந்து விசுத்தானந்தர் பற்றி இன்னொரு ஆச்சரியகரமான சம்பவத்தைக் கேள்விப்பட்டார்.

அவர் நண்பர் அலகாநந்தா தன் நேரடி அனுபவத்தை இப்படிச் சொன்னார். ”நான் கந்தா பாபாவின் பர்த்வான் வீட்டுக்குச் சென்றிருந்த போது அங்கு சுமார் நூறு பேராவது இருந்திருப்பார்கள். வீடே விழாக்கோலத்தில் இருந்தது. எல்லோருக்கும் உணவு வாழை இலையில் பரிமாறினார்கள். கந்தா பாபாவுக்கு வெட்ட வெளியில் இருந்து பொருள்களைத் தருவிக்கும் சக்தியும் உண்டு என்று நான் கேள்விப்பட்டிருந்தேன். அதனால் ’இந்த சீசனில் விளையாத ஏதாவது வித்தியாசமான பழங்களைத் தருவித்துத் தாருங்கள்’ பாபா என்று நான் விளையாட்டாகச் சொன்னேன். உடனடியாக அத்தனை பேர் இலைகளிலும் ஒரு வகை ஆரஞ்சுப்பழம் உரித்து வைக்கப்பட்டிருந்தது. நம்ப முடியாமல் அதை எடுத்து ருசித்துப் பார்த்தேன். அது உண்மையான பழம் தான். ருசியும் நன்றாக இருந்தது.”

நறுமணங்களை உருவாக்க மட்டுமே விசுத்தானந்தர் கற்று வைத்திருந்தார் என்று குறைத்து மதிப்பிட்டது தவறு என்று அதன் பின் யோகானந்தர் உணர்ந்திருக்க வேண்டும்.

பால் ப்ரண்டன் என்ற இங்கிலாந்து தத்துவஞானியும் தன் இந்தியப் பயணத்தின் போது வாரணாசியில் யோகி விசுத்தானந்தரைச் சந்தித்ததாக எழுதி உள்ளார். அந்த சந்திப்பும் அப்போது நடந்த சம்பவங்களும் சுவாரசியமானவை. பால் ப்ரண்டன் தங்கள் பேச்சை மொழிபெயர்ப்பு செய்ய கோபிநாத் கவிராஜ் என்ற அரசாங்க சம்ஸ்கிருதக் கல்லூரியின் முதல்வரை அழைத்துச் சென்றிருந்தார்.

பால் ப்ரண்டனை சந்தித்த போது விசுத்தானந்தர்  சூரிய ஒளியைப் பயன்படுத்தி பால் ப்ரண்டன் விரும்பிய நறுமணங்களை ஏற்படுத்தித் தருவதாகச் சொன்னார். யோகானந்தருக்கு நேரடியாக நறுமணத்தை ஏற்படுத்தித் தந்தது போல் செய்யவில்லை. பால் ப்ரண்டனிடம் இருந்து ஒரு பட்டுக் கைக்குட்டை வாங்கி அதில் சூரிய ஒளியை ஒரு கண்ணாடி மூலம் குவித்து பால் ப்ரண்டன் விரும்பிய மூன்று நறுமணங்களை ஏற்படுத்திக் கொடுத்தார். பால் ப்ரண்டனுக்கு விசுத்தானந்தர் மீது ஆரம்பத்தில் சந்தேகம் தான் வந்தது. பல வகை நறுமண புட்டிகளை ரகசியமாக மறைத்து வைத்திருக்கிறாரோ என்று சந்தேகப்பட்ட அவர் விசுத்தானந்தரின் செய்கைகளை மிகவும் கூர்மையாகக் கவனித்தார். அது போன்ற ஏமாற்று வேலைகள் எதையும் விசுத்தானந்தர் செய்யவில்லை என்பது தெரிந்தது. பால் ப்ரண்டன் அந்த கண்ணாடியையும் வாங்கி சோதித்துப் பார்த்தார். அந்தக் கண்ணாடியும் மிக சாதாரணமானதாக தான் இருந்த்து. பால் ப்ரண்டன் விசுத்தானந்தரின் மற்ற சக்திகளையும் காண விருப்பம் தெரிவித்த போது அதற்கு தற்போதைய சூரிய ஒளி போதாது என்றும் மறு நாள் மதியம் தன்னை வந்து சந்திக்கும்படியும் விசுத்தானந்தர் தெரிவித்தார்.

தான் தங்கி இருந்த அறைக்குத் திரும்பி வந்த பிறகும் கைக்குட்டையில் இருந்த நறுமணங்கள் அப்போதும் இருக்கின்றனவா என்று பால் ப்ரண்டன் சோதித்துப் பார்த்தார். அப்படியே இருந்தது. அங்கு மூன்று நபர்களிடமும் அந்தக் கைக்குட்டையைக் கொடுத்து முகரச் சொல்லி சோதித்துப் பார்த்தார்.  அவர்களும் அந்த நறுமணங்களின் பெயர்களைச் சரியாகச் சொன்னார்கள். விசுத்தானந்தர் ஹிப்னாடிசம் செய்து பொய்யாக நம்ப வைக்கவில்லை என்பது உறுதியானது.

(தொடரும்)

-          என்.கணேசன்

நன்றி: தினத்தந்தி – 19.09.2014